Conjugaison:français/déconfortabiliser

Conjugaison en français
déconfortabiliser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de déconfortabiliser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  déconfortabilise \ʒə  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
tu  déconfortabilises \ty  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
il/elle/on  déconfortabilise \[il/ɛl/ɔ̃]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
nous  déconfortabilisons \nu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zɔ̃\
vous  déconfortabilisez \vu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
ils/elles  déconfortabilisent \[il/ɛl]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
Passé composé
j’ai  déconfortabilisé  \ʒ‿e de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
tu as  déconfortabilisé  \ty a de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
il/elle/on a  déconfortabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
nous avons  déconfortabilisé  \nu.z‿a.vɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
vous avez  déconfortabilisé  \vu.z‿a.ve de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
ils/elles ont  déconfortabilisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
Imparfait
je  déconfortabilisais \ʒə  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zɛ\
tu  déconfortabilisais \ty  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zɛ\
il/elle/on  déconfortabilisait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zɛ\
nous  déconfortabilisions \nu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zjɔ̃\
vous  déconfortabilisiez \vu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zje\
ils/elles  déconfortabilisaient \[il/ɛl]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  déconfortabilisé  \ʒ‿a.vɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
tu avais  déconfortabilisé  \ty a.vɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
il/elle/on avait  déconfortabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
nous avions  déconfortabilisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
vous aviez  déconfortabilisé  \vu.z‿a.vje de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
ils/elles avaient  déconfortabilisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
Passé simple
je  déconfortabilisai \ʒə  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
tu  déconfortabilisas \ty  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.za\
il/elle/on  déconfortabilisa \[il/ɛl/ɔ̃]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.za\
nous  déconfortabilisâmes \nu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zam\
vous  déconfortabilisâtes \vu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zat\
ils/elles  déconfortabilisèrent \[il/ɛl]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  déconfortabilisé  \ʒ‿y de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
tu eus  déconfortabilisé  \ty y de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
il/elle/on eut  déconfortabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
nous eûmes  déconfortabilisé  \nu.z‿ym de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
vous eûtes  déconfortabilisé  \vu.z‿yt de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
ils/elles eurent  déconfortabilisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
Futur simple
je  déconfortabiliserai \ʒə  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁe\
tu  déconfortabiliseras \ty  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  déconfortabilisera \[il/ɛl/ɔ̃]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁa\
nous  déconfortabiliserons \nu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  déconfortabiliserez \vu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles  déconfortabiliseront \[il/ɛl]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  déconfortabilisé  \ʒ‿o.ʁe de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
tu auras  déconfortabilisé  \ty o.ʁa de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
il/elle/on aura  déconfortabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
nous aurons  déconfortabilisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
vous aurez  déconfortabilisé  \vu.z‿o.ʁe de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
ils/elles auront  déconfortabilisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je  déconfortabilise \kə ʒə  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
que tu  déconfortabilises \kə ty  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
qu’il/elle/on  déconfortabilise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
que nous  déconfortabilisions \kə nu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zjɔ̃\
que vous  déconfortabilisiez \kə vu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zje\
qu’ils/elles  déconfortabilisent \k‿[il/ɛl]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.liz\
Passé
que j’aie  déconfortabilisé  \kə ʒ‿ɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
que tu aies  déconfortabilisé  \kə ty ɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
qu’il/elle/on ait  déconfortabilisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
que nous ayons  déconfortabilisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
que vous ayez  déconfortabilisé  \kə vu.z‿ɛ.je de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
qu’ils/elles aient  déconfortabilisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
Imparfait
que je  déconfortabilisasse \kə ʒə  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zas\
que tu  déconfortabilisasses \kə ty  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zas\
qu’il/elle/on  déconfortabilisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.za\
que nous  déconfortabilisassions \kə nu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.za.sjɔ̃\
que vous  déconfortabilisassiez \kə vu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.za.sje\
qu’ils/elles  déconfortabilisassent \k‿[il/ɛl]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  déconfortabilisé  \kə ʒ‿ys de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
que tu eusses  déconfortabilisé  \kə ty ys de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
qu’il/elle/on eût  déconfortabilisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
que nous eussions  déconfortabilisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
que vous eussiez  déconfortabilisé  \kə vu.z‿y.sje de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
qu’ils/elles eussent  déconfortabilisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\

Conditionnel

Présent
je  déconfortabiliserais \ʒə  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
tu  déconfortabiliserais \ty  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  déconfortabiliserait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
nous  déconfortabiliserions \nu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zə.ʁjɔ̃\
vous  déconfortabiliseriez \vu  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.zə.ʁje\
ils/elles  déconfortabiliseraient \[il/ɛl]  de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  déconfortabilisé  \ʒ‿o.ʁɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
tu aurais  déconfortabilisé  \ty o.ʁɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
il/elle/on aurait  déconfortabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
nous aurions  déconfortabilisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
vous auriez  déconfortabilisé  \vu.z‿o.ʁje de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\
ils/elles auraient  déconfortabilisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ de.kɔ̃.fɔʁ.ta.bi.li.ze\

Impératif