Conjugaison:français/désacculturer

Conjugaison en français
désacculturer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de désacculturer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  désacculture \ʒə  de.za.kyl.tyʁ\
tu  désaccultures \ty  de.za.kyl.tyʁ\
il/elle/on  désacculture \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.kyl.tyʁ\
nous  désacculturons \nu  de.za.kyl.ty.ʁɔ̃\
vous  désacculturez \vu  de.za.kyl.ty.ʁe\
ils/elles  désacculturent \[il/ɛl]  de.za.kyl.tyʁ\
Passé composé
j’ai  désacculturé  \ʒ‿e de.za.kyl.ty.ʁe\
tu as  désacculturé  \ty a de.za.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on a  désacculturé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a de.za.kyl.ty.ʁe\
nous avons  désacculturé  \nu.z‿a.vɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\
vous avez  désacculturé  \vu.z‿a.ve de.za.kyl.ty.ʁe\
ils/elles ont  désacculturé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\
Imparfait
je  désacculturais \ʒə  de.za.kyl.ty.ʁɛ\
tu  désacculturais \ty  de.za.kyl.ty.ʁɛ\
il/elle/on  désacculturait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.kyl.ty.ʁɛ\
nous  désacculturions \nu  de.za.kyl.ty.ʁjɔ̃\
vous  désacculturiez \vu  de.za.kyl.ty.ʁje\
ils/elles  désacculturaient \[il/ɛl]  de.za.kyl.ty.ʁɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  désacculturé  \ʒ‿a.vɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
tu avais  désacculturé  \ty a.vɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on avait  désacculturé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
nous avions  désacculturé  \nu.z‿a.vjɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\
vous aviez  désacculturé  \vu.z‿a.vje de.za.kyl.ty.ʁe\
ils/elles avaient  désacculturé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
Passé simple
je  désacculturai \ʒə  de.za.kyl.ty.ʁe\
tu  désacculturas \ty  de.za.kyl.ty.ʁa\
il/elle/on  désaccultura \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.kyl.ty.ʁa\
nous  désacculturâmes \nu  de.za.kyl.ty.ʁam\
vous  désacculturâtes \vu  de.za.kyl.ty.ʁat\
ils/elles  désacculturèrent \[il/ɛl]  de.za.kyl.ty.ʁɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  désacculturé  \ʒ‿y de.za.kyl.ty.ʁe\
tu eus  désacculturé  \ty y de.za.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on eut  désacculturé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.za.kyl.ty.ʁe\
nous eûmes  désacculturé  \nu.z‿ym de.za.kyl.ty.ʁe\
vous eûtes  désacculturé  \vu.z‿yt de.za.kyl.ty.ʁe\
ils/elles eurent  désacculturé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ de.za.kyl.ty.ʁe\
Futur simple
je  désacculturerai \ʒə  de.za.kyl.ty.ʁə.ʁe\
tu  désaccultureras \ty  de.za.kyl.ty.ʁə.ʁa\
il/elle/on  désacculturera \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.kyl.ty.ʁə.ʁa\
nous  désacculturerons \nu  de.za.kyl.ty.ʁə.ʁɔ̃\
vous  désacculturerez \vu  de.za.kyl.ty.ʁə.ʁe\
ils/elles  désaccultureront \[il/ɛl]  de.za.kyl.ty.ʁə.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  désacculturé  \ʒ‿o.ʁe de.za.kyl.ty.ʁe\
tu auras  désacculturé  \ty o.ʁa de.za.kyl.ty.ʁe\
il/elle/on aura  désacculturé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa de.za.kyl.ty.ʁe\
nous aurons  désacculturé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\
vous aurez  désacculturé  \vu.z‿o.ʁe de.za.kyl.ty.ʁe\
ils/elles auront  désacculturé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\

Subjonctif

Présent
que je  désacculture \kə ʒə  de.za.kyl.tyʁ\
que tu  désaccultures \kə ty  de.za.kyl.tyʁ\
qu’il/elle/on  désacculture \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.kyl.tyʁ\
que nous  désacculturions \kə nu  de.za.kyl.ty.ʁjɔ̃\
que vous  désacculturiez \kə vu  de.za.kyl.ty.ʁje\
qu’ils/elles  désacculturent \k‿[il/ɛl]  de.za.kyl.tyʁ\
Passé
que j’aie  désacculturé  \kə ʒ‿ɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
que tu aies  désacculturé  \kə ty ɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
qu’il/elle/on ait  désacculturé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
que nous ayons  désacculturé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\
que vous ayez  désacculturé  \kə vu.z‿ɛ.je de.za.kyl.ty.ʁe\
qu’ils/elles aient  désacculturé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ de.za.kyl.ty.ʁe\
Imparfait
que je  désacculturasse \kə ʒə  de.za.kyl.ty.ʁas\
que tu  désacculturasses \kə ty  de.za.kyl.ty.ʁas\
qu’il/elle/on  désacculturât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.kyl.ty.ʁa\
que nous  désacculturassions \kə nu  de.za.kyl.ty.ʁa.sjɔ̃\
que vous  désacculturassiez \kə vu  de.za.kyl.ty.ʁa.sje\
qu’ils/elles  désacculturassent \k‿[il/ɛl]  de.za.kyl.ty.ʁas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  désacculturé  \kə ʒ‿ys de.za.kyl.ty.ʁe\
que tu eusses  désacculturé  \kə ty ys de.za.kyl.ty.ʁe\
qu’il/elle/on eût  désacculturé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.za.kyl.ty.ʁe\
que nous eussions  désacculturé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\
que vous eussiez  désacculturé  \kə vu.z‿y.sje de.za.kyl.ty.ʁe\
qu’ils/elles eussent  désacculturé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys de.za.kyl.ty.ʁe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  désacculture  \de.za.kyl.tyʁ\
  désacculturons  \de.za.kyl.ty.ʁɔ̃\
  désacculturez  \de.za.kyl.ty.ʁe\
Passé
 aie  désacculturé   \ɛ de.za.kyl.ty.ʁe\ 
 ayons  désacculturé   \ɛ.jɔ̃ de.za.kyl.ty.ʁe\ 
 ayez  désacculturé   \ɛ.je de.za.kyl.ty.ʁe\