Conjugaison:français/dystopiser

Conjugaison en français
dystopiser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de dystopiser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  dystopise \ʒə  dis.tɔ.piz\
tu  dystopises \ty  dis.tɔ.piz\
il/elle/on  dystopise \[il/ɛl/ɔ̃]  dis.tɔ.piz\
nous  dystopisons \nu  dis.tɔ.pi.zɔ̃\
vous  dystopisez \vu  dis.tɔ.pi.ze\
ils/elles  dystopisent \[il/ɛl]  dis.tɔ.piz\
Passé composé
j’ai  dystopisé  \ʒ‿e dis.tɔ.pi.ze\
tu as  dystopisé  \ty a dis.tɔ.pi.ze\
il/elle/on a  dystopisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a dis.tɔ.pi.ze\
nous avons  dystopisé  \nu.z‿a.vɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\
vous avez  dystopisé  \vu.z‿a.ve dis.tɔ.pi.ze\
ils/elles ont  dystopisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\
Imparfait
je  dystopisais \ʒə  dis.tɔ.pi.zɛ\
tu  dystopisais \ty  dis.tɔ.pi.zɛ\
il/elle/on  dystopisait \[il/ɛl/ɔ̃]  dis.tɔ.pi.zɛ\
nous  dystopisions \nu  dis.tɔ.pi.zjɔ̃\
vous  dystopisiez \vu  dis.tɔ.pi.zje\
ils/elles  dystopisaient \[il/ɛl]  dis.tɔ.pi.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  dystopisé  \ʒ‿a.vɛ dis.tɔ.pi.ze\
tu avais  dystopisé  \ty a.vɛ dis.tɔ.pi.ze\
il/elle/on avait  dystopisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ dis.tɔ.pi.ze\
nous avions  dystopisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\
vous aviez  dystopisé  \vu.z‿a.vje dis.tɔ.pi.ze\
ils/elles avaient  dystopisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ dis.tɔ.pi.ze\
Passé simple
je  dystopisai \ʒə  dis.tɔ.pi.ze\
tu  dystopisas \ty  dis.tɔ.pi.za\
il/elle/on  dystopisa \[il/ɛl/ɔ̃]  dis.tɔ.pi.za\
nous  dystopisâmes \nu  dis.tɔ.pi.zam\
vous  dystopisâtes \vu  dis.tɔ.pi.zat\
ils/elles  dystopisèrent \[il/ɛl]  dis.tɔ.pi.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  dystopisé  \ʒ‿y dis.tɔ.pi.ze\
tu eus  dystopisé  \ty y dis.tɔ.pi.ze\
il/elle/on eut  dystopisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y dis.tɔ.pi.ze\
nous eûmes  dystopisé  \nu.z‿ym dis.tɔ.pi.ze\
vous eûtes  dystopisé  \vu.z‿yt dis.tɔ.pi.ze\
ils/elles eurent  dystopisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ dis.tɔ.pi.ze\
Futur simple
je  dystopiserai \ʒə  dis.tɔ.pi.z(ə.)ʁe\
tu  dystopiseras \ty  dis.tɔ.pi.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  dystopisera \[il/ɛl/ɔ̃]  dis.tɔ.pi.z(ə.)ʁa\
nous  dystopiserons \nu  dis.tɔ.pi.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  dystopiserez \vu  dis.tɔ.pi.z(ə.)ʁe\
ils/elles  dystopiseront \[il/ɛl]  dis.tɔ.pi.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  dystopisé  \ʒ‿o.ʁe dis.tɔ.pi.ze\
tu auras  dystopisé  \ty o.ʁa dis.tɔ.pi.ze\
il/elle/on aura  dystopisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa dis.tɔ.pi.ze\
nous aurons  dystopisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\
vous aurez  dystopisé  \vu.z‿o.ʁe dis.tɔ.pi.ze\
ils/elles auront  dystopisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\

Subjonctif

Présent
que je  dystopise \kə ʒə  dis.tɔ.piz\
que tu  dystopises \kə ty  dis.tɔ.piz\
qu’il/elle/on  dystopise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  dis.tɔ.piz\
que nous  dystopisions \kə nu  dis.tɔ.pi.zjɔ̃\
que vous  dystopisiez \kə vu  dis.tɔ.pi.zje\
qu’ils/elles  dystopisent \k‿[il/ɛl]  dis.tɔ.piz\
Passé
que j’aie  dystopisé  \kə ʒ‿ɛ dis.tɔ.pi.ze\
que tu aies  dystopisé  \kə ty ɛ dis.tɔ.pi.ze\
qu’il/elle/on ait  dystopisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ dis.tɔ.pi.ze\
que nous ayons  dystopisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\
que vous ayez  dystopisé  \kə vu.z‿ɛ.je dis.tɔ.pi.ze\
qu’ils/elles aient  dystopisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ dis.tɔ.pi.ze\
Imparfait
que je  dystopisasse \kə ʒə  dis.tɔ.pi.zas\
que tu  dystopisasses \kə ty  dis.tɔ.pi.zas\
qu’il/elle/on  dystopisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  dis.tɔ.pi.za\
que nous  dystopisassions \kə nu  dis.tɔ.pi.za.sjɔ̃\
que vous  dystopisassiez \kə vu  dis.tɔ.pi.za.sje\
qu’ils/elles  dystopisassent \k‿[il/ɛl]  dis.tɔ.pi.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  dystopisé  \kə ʒ‿ys dis.tɔ.pi.ze\
que tu eusses  dystopisé  \kə ty ys dis.tɔ.pi.ze\
qu’il/elle/on eût  dystopisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y dis.tɔ.pi.ze\
que nous eussions  dystopisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\
que vous eussiez  dystopisé  \kə vu.z‿y.sje dis.tɔ.pi.ze\
qu’ils/elles eussent  dystopisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys dis.tɔ.pi.ze\

Conditionnel

Impératif

Présent
  dystopise  \dis.tɔ.piz\
  dystopisons  \dis.tɔ.pi.zɔ̃\
  dystopisez  \dis.tɔ.pi.ze\
Passé
 aie  dystopisé   \ɛ dis.tɔ.pi.ze\ 
 ayons  dystopisé   \ɛ.jɔ̃ dis.tɔ.pi.ze\ 
 ayez  dystopisé   \ɛ.je dis.tɔ.pi.ze\