Conjugaison:français/emmariner

Conjugaison en français
emmariner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de emmariner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ emmarine \ʒ‿ ɑ̃.ma.ʁin\
tu  emmarines \ty  ɑ̃.ma.ʁin\
il/elle/on  emmarine \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ma.ʁin\
nous  emmarinons \nu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nɔ̃\
vous  emmarinez \vu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.ne\
ils/elles  emmarinent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ma.ʁin\
Passé composé
j’ai  emmariné  \ʒ‿e ɑ̃.ma.ʁi.ne\
tu as  emmariné  \ty a.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
il/elle/on a  emmariné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɑ̃.ma.ʁi.ne\
nous avons  emmariné  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
vous avez  emmariné  \vu.z‿a.ve.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
ils/elles ont  emmariné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
Imparfait
j’ emmarinais \ʒ‿ ɑ̃.ma.ʁi.nɛ\
tu  emmarinais \ty  ɑ̃.ma.ʁi.nɛ\
il/elle/on  emmarinait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ma.ʁi.nɛ\
nous  emmarinions \nu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.njɔ̃\
vous  emmariniez \vu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nje\
ils/elles  emmarinaient \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  emmariné  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
tu avais  emmariné  \ty a.vɛ.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
il/elle/on avait  emmariné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
nous avions  emmariné  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
vous aviez  emmariné  \vu.z‿a.vje.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
ils/elles avaient  emmariné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
Passé simple
j’ emmarinai \ʒ‿ ɑ̃.ma.ʁi.ne\
tu  emmarinas \ty  ɑ̃.ma.ʁi.na\
il/elle/on  emmarina \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ma.ʁi.na\
nous  emmarinâmes \nu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nam\
vous  emmarinâtes \vu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nat\
ils/elles  emmarinèrent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  emmariné  \ʒ‿y.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
tu eus  emmariné  \ty y.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
il/elle/on eut  emmariné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
nous eûmes  emmariné  \nu.z‿ym.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
vous eûtes  emmariné  \vu.z‿yt.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
ils/elles eurent  emmariné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
Futur simple
j’ emmarinerai \ʒ‿ ɑ̃.ma.ʁi.n(ə.)ʁe\
tu  emmarineras \ty  ɑ̃.ma.ʁi.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  emmarinera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ma.ʁi.n(ə.)ʁa\
nous  emmarinerons \nu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  emmarinerez \vu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.n(ə.)ʁe\
ils/elles  emmarineront \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ma.ʁi.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  emmariné  \ʒ‿o.ʁe ɑ̃.ma.ʁi.ne\
tu auras  emmariné  \ty o.ʁa.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
il/elle/on aura  emmariné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɑ̃.ma.ʁi.ne\
nous aurons  emmariné  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
vous aurez  emmariné  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
ils/elles auront  emmariné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\

Subjonctif

Présent
que j’ emmarine \kə ʒ‿ ɑ̃.ma.ʁin\
que tu  emmarines \kə ty  ɑ̃.ma.ʁin\
qu’il/elle/on  emmarine \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ma.ʁin\
que nous  emmarinions \kə nu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.njɔ̃\
que vous  emmariniez \kə vu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nje\
qu’ils/elles  emmarinent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ma.ʁin\
Passé
que j’aie  emmariné  \kə ʒ‿ɛ ɑ̃.ma.ʁi.ne\
que tu aies  emmariné  \kə ty ɛ.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
qu’il/elle/on ait  emmariné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
que nous ayons  emmariné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
que vous ayez  emmariné  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
qu’ils/elles aient  emmariné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
Imparfait
que j’ emmarinasse \kə ʒ‿ ɑ̃.ma.ʁi.nas\
que tu  emmarinasses \kə ty  ɑ̃.ma.ʁi.nas\
qu’il/elle/on  emmarinât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ma.ʁi.na\
que nous  emmarinassions \kə nu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.na.sjɔ̃\
que vous  emmarinassiez \kə vu.z‿ ɑ̃.ma.ʁi.na.sje\
qu’ils/elles  emmarinassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ma.ʁi.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  emmariné  \kə ʒ‿ys ɑ̃.ma.ʁi.ne\
que tu eusses  emmariné  \kə ty ys.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
qu’il/elle/on eût  emmariné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
que nous eussions  emmariné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
que vous eussiez  emmariné  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\
qu’ils/elles eussent  emmariné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  emmarine  \ɑ̃.ma.ʁin\
  emmarinons  \ɑ̃.ma.ʁi.nɔ̃\
  emmarinez  \ɑ̃.ma.ʁi.ne\
Passé
 aie  emmariné   \ɛ ɑ̃.ma.ʁi.ne\ 
 ayons  emmariné   \ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\ 
 ayez  emmariné   \ɛ.je.z‿ɑ̃.ma.ʁi.ne\