Conjugaison:français/envoiner

Conjugaison en français
envoiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de envoiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ envoine \ʒ‿ ɑ̃.vwan\
tu  envoines \ty  ɑ̃.vwan\
il/elle/on  envoine \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.vwan\
nous  envoinons \nu.z‿ ɑ̃.vwa.nɔ̃\
vous  envoinez \vu.z‿ ɑ̃.vwa.ne\
ils/elles  envoinent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.vwan\
Passé composé
j’ai  envoiné  \ʒ‿e ɑ̃.vwa.ne\
tu as  envoiné  \ty a.z‿ɑ̃.vwa.ne\
il/elle/on a  envoiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɑ̃.vwa.ne\
nous avons  envoiné  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɑ̃.vwa.ne\
vous avez  envoiné  \vu.z‿a.ve.z‿ɑ̃.vwa.ne\
ils/elles ont  envoiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɑ̃.vwa.ne\
Imparfait
j’ envoinais \ʒ‿ ɑ̃.vwa.nɛ\
tu  envoinais \ty  ɑ̃.vwa.nɛ\
il/elle/on  envoinait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.vwa.nɛ\
nous  envoinions \nu.z‿ ɑ̃.vwa.njɔ̃\
vous  envoiniez \vu.z‿ ɑ̃.vwa.nje\
ils/elles  envoinaient \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.vwa.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  envoiné  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɑ̃.vwa.ne\
tu avais  envoiné  \ty a.vɛ.z‿ɑ̃.vwa.ne\
il/elle/on avait  envoiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɑ̃.vwa.ne\
nous avions  envoiné  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɑ̃.vwa.ne\
vous aviez  envoiné  \vu.z‿a.vje.z‿ɑ̃.vwa.ne\
ils/elles avaient  envoiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɑ̃.vwa.ne\
Passé simple
j’ envoinai \ʒ‿ ɑ̃.vwa.ne\
tu  envoinas \ty  ɑ̃.vwa.na\
il/elle/on  envoina \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.vwa.na\
nous  envoinâmes \nu.z‿ ɑ̃.vwa.nam\
vous  envoinâtes \vu.z‿ ɑ̃.vwa.nat\
ils/elles  envoinèrent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.vwa.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  envoiné  \ʒ‿y.z‿ɑ̃.vwa.ne\
tu eus  envoiné  \ty y.z‿ɑ̃.vwa.ne\
il/elle/on eut  envoiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.vwa.ne\
nous eûmes  envoiné  \nu.z‿ym.z‿ɑ̃.vwa.ne\
vous eûtes  envoiné  \vu.z‿yt.z‿ɑ̃.vwa.ne\
ils/elles eurent  envoiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɑ̃.vwa.ne\
Futur simple
j’ envoinerai \ʒ‿ ɑ̃.vwa.n(ə.)ʁe\
tu  envoineras \ty  ɑ̃.vwa.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  envoinera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.vwa.n(ə.)ʁa\
nous  envoinerons \nu.z‿ ɑ̃.vwa.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  envoinerez \vu.z‿ ɑ̃.vwa.n(ə.)ʁe\
ils/elles  envoineront \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.vwa.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  envoiné  \ʒ‿o.ʁe ɑ̃.vwa.ne\
tu auras  envoiné  \ty o.ʁa.z‿ɑ̃.vwa.ne\
il/elle/on aura  envoiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɑ̃.vwa.ne\
nous aurons  envoiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɑ̃.vwa.ne\
vous aurez  envoiné  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɑ̃.vwa.ne\
ils/elles auront  envoiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɑ̃.vwa.ne\

Subjonctif

Présent
que j’ envoine \kə ʒ‿ ɑ̃.vwan\
que tu  envoines \kə ty  ɑ̃.vwan\
qu’il/elle/on  envoine \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.vwan\
que nous  envoinions \kə nu.z‿ ɑ̃.vwa.njɔ̃\
que vous  envoiniez \kə vu.z‿ ɑ̃.vwa.nje\
qu’ils/elles  envoinent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.vwan\
Passé
que j’aie  envoiné  \kə ʒ‿ɛ ɑ̃.vwa.ne\
que tu aies  envoiné  \kə ty ɛ.z‿ɑ̃.vwa.ne\
qu’il/elle/on ait  envoiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɑ̃.vwa.ne\
que nous ayons  envoiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.vwa.ne\
que vous ayez  envoiné  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɑ̃.vwa.ne\
qu’ils/elles aient  envoiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɑ̃.vwa.ne\
Imparfait
que j’ envoinasse \kə ʒ‿ ɑ̃.vwa.nas\
que tu  envoinasses \kə ty  ɑ̃.vwa.nas\
qu’il/elle/on  envoinât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.vwa.na\
que nous  envoinassions \kə nu.z‿ ɑ̃.vwa.na.sjɔ̃\
que vous  envoinassiez \kə vu.z‿ ɑ̃.vwa.na.sje\
qu’ils/elles  envoinassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.vwa.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  envoiné  \kə ʒ‿ys ɑ̃.vwa.ne\
que tu eusses  envoiné  \kə ty ys.z‿ɑ̃.vwa.ne\
qu’il/elle/on eût  envoiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.vwa.ne\
que nous eussions  envoiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɑ̃.vwa.ne\
que vous eussiez  envoiné  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɑ̃.vwa.ne\
qu’ils/elles eussent  envoiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɑ̃.vwa.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  envoine  \ɑ̃.vwan\
  envoinons  \ɑ̃.vwa.nɔ̃\
  envoinez  \ɑ̃.vwa.ne\
Passé
 aie  envoiné   \ɛ ɑ̃.vwa.ne\ 
 ayons  envoiné   \ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.vwa.ne\ 
 ayez  envoiné   \ɛ.je.z‿ɑ̃.vwa.ne\