Conjugaison:français/esparrer

Conjugaison en français
esparrer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de esparrer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ esparre \ʒ‿ ɛs.paʁ\
tu  esparres \ty  ɛs.paʁ\
il/elle/on  esparre \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.paʁ\
nous  esparrons \nu.z‿ ɛs.pa.ʁɔ̃\
vous  esparrez \vu.z‿ ɛs.pa.ʁe\
ils/elles  esparrent \[il/ɛl].z‿ ɛs.paʁ\
Passé composé
j’ai  esparré  \ʒ‿e ɛs.pa.ʁe\
tu as  esparré  \ty a.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on a  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɛs.pa.ʁe\
nous avons  esparré  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous avez  esparré  \vu.z‿a.ve.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles ont  esparré  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɛs.pa.ʁe\
Imparfait
j’ esparrais \ʒ‿ ɛs.pa.ʁɛ\
tu  esparrais \ty  ɛs.pa.ʁɛ\
il/elle/on  esparrait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁɛ\
nous  esparrions \nu.z‿ ɛs.pa.ʁjɔ̃\
vous  esparriez \vu.z‿ ɛs.pa.ʁje\
ils/elles  esparraient \[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  esparré  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɛs.pa.ʁe\
tu avais  esparré  \ty a.vɛ.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on avait  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
nous avions  esparré  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous aviez  esparré  \vu.z‿a.vje.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles avaient  esparré  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
Passé simple
j’ esparrai \ʒ‿ ɛs.pa.ʁe\
tu  esparras \ty  ɛs.pa.ʁa\
il/elle/on  esparra \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁa\
nous  esparrâmes \nu.z‿ ɛs.pa.ʁam\
vous  esparrâtes \vu.z‿ ɛs.pa.ʁat\
ils/elles  esparrèrent \[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  esparré  \ʒ‿y.z‿ɛs.pa.ʁe\
tu eus  esparré  \ty y.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on eut  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛs.pa.ʁe\
nous eûmes  esparré  \nu.z‿ym.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous eûtes  esparré  \vu.z‿yt.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles eurent  esparré  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɛs.pa.ʁe\
Futur simple
j’ esparrerai \ʒ‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁe\
tu  esparreras \ty  ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁa\
il/elle/on  esparrera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁa\
nous  esparrerons \nu.z‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁɔ̃\
vous  esparrerez \vu.z‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁe\
ils/elles  esparreront \[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  esparré  \ʒ‿o.ʁe ɛs.pa.ʁe\
tu auras  esparré  \ty o.ʁa.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on aura  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɛs.pa.ʁe\
nous aurons  esparré  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous aurez  esparré  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles auront  esparré  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɛs.pa.ʁe\

Subjonctif

Présent
que j’ esparre \kə ʒ‿ ɛs.paʁ\
que tu  esparres \kə ty  ɛs.paʁ\
qu’il/elle/on  esparre \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.paʁ\
que nous  esparrions \kə nu.z‿ ɛs.pa.ʁjɔ̃\
que vous  esparriez \kə vu.z‿ ɛs.pa.ʁje\
qu’ils/elles  esparrent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛs.paʁ\
Passé
que j’aie  esparré  \kə ʒ‿ɛ ɛs.pa.ʁe\
que tu aies  esparré  \kə ty ɛ.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’il/elle/on ait  esparré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
que nous ayons  esparré  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
que vous ayez  esparré  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’ils/elles aient  esparré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
Imparfait
que j’ esparrasse \kə ʒ‿ ɛs.pa.ʁas\
que tu  esparrasses \kə ty  ɛs.pa.ʁas\
qu’il/elle/on  esparrât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁa\
que nous  esparrassions \kə nu.z‿ ɛs.pa.ʁa.sjɔ̃\
que vous  esparrassiez \kə vu.z‿ ɛs.pa.ʁa.sje\
qu’ils/elles  esparrassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  esparré  \kə ʒ‿ys ɛs.pa.ʁe\
que tu eusses  esparré  \kə ty ys.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’il/elle/on eût  esparré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛs.pa.ʁe\
que nous eussions  esparré  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
que vous eussiez  esparré  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’ils/elles eussent  esparré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɛs.pa.ʁe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  esparre  \ɛs.paʁ\
  esparrons  \ɛs.pa.ʁɔ̃\
  esparrez  \ɛs.pa.ʁe\
Passé
 aie  esparré   \ɛ ɛs.pa.ʁe\ 
 ayons  esparré   \ɛ.jɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\ 
 ayez  esparré   \ɛ.je.z‿ɛs.pa.ʁe\