Conjugaison:français/frisoter

Conjugaison en français
frisoter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de frisoter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  frisote \ʒə  fʁi.zɔt\
tu  frisotes \ty  fʁi.zɔt\
il/elle/on  frisote \[il/ɛl/ɔ̃]  fʁi.zɔt\
nous  frisotons \nu  fʁi.zɔ.tɔ̃\
vous  frisotez \vu  fʁi.zɔ.te\
ils/elles  frisotent \[il/ɛl]  fʁi.zɔt\
Passé composé
j’ai  frisoté  \ʒ‿e fʁi.zɔ.te\
tu as  frisoté  \ty a fʁi.zɔ.te\
il/elle/on a  frisoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a fʁi.zɔ.te\
nous avons  frisoté  \nu.z‿a.vɔ̃ fʁi.zɔ.te\
vous avez  frisoté  \vu.z‿a.ve fʁi.zɔ.te\
ils/elles ont  frisoté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ fʁi.zɔ.te\
Imparfait
je  frisotais \ʒə  fʁi.zɔ.tɛ\
tu  frisotais \ty  fʁi.zɔ.tɛ\
il/elle/on  frisotait \[il/ɛl/ɔ̃]  fʁi.zɔ.tɛ\
nous  frisotions \nu  fʁi.zɔ.tjɔ̃\
vous  frisotiez \vu  fʁi.zɔ.tje\
ils/elles  frisotaient \[il/ɛl]  fʁi.zɔ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  frisoté  \ʒ‿a.vɛ fʁi.zɔ.te\
tu avais  frisoté  \ty a.vɛ fʁi.zɔ.te\
il/elle/on avait  frisoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ fʁi.zɔ.te\
nous avions  frisoté  \nu.z‿a.vjɔ̃ fʁi.zɔ.te\
vous aviez  frisoté  \vu.z‿a.vje fʁi.zɔ.te\
ils/elles avaient  frisoté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ fʁi.zɔ.te\
Passé simple
je  frisotai \ʒə  fʁi.zɔ.te\
tu  frisotas \ty  fʁi.zɔ.ta\
il/elle/on  frisota \[il/ɛl/ɔ̃]  fʁi.zɔ.ta\
nous  frisotâmes \nu  fʁi.zɔ.tam\
vous  frisotâtes \vu  fʁi.zɔ.tat\
ils/elles  frisotèrent \[il/ɛl]  fʁi.zɔ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  frisoté  \ʒ‿y fʁi.zɔ.te\
tu eus  frisoté  \ty y fʁi.zɔ.te\
il/elle/on eut  frisoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fʁi.zɔ.te\
nous eûmes  frisoté  \nu.z‿ym fʁi.zɔ.te\
vous eûtes  frisoté  \vu.z‿yt fʁi.zɔ.te\
ils/elles eurent  frisoté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ fʁi.zɔ.te\
Futur simple
je  frisoterai \ʒə  fʁi.zɔ.t(ə.)ʁe\
tu  frisoteras \ty  fʁi.zɔ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  frisotera \[il/ɛl/ɔ̃]  fʁi.zɔ.t(ə.)ʁa\
nous  frisoterons \nu  fʁi.zɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  frisoterez \vu  fʁi.zɔ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  frisoteront \[il/ɛl]  fʁi.zɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  frisoté  \ʒ‿o.ʁe fʁi.zɔ.te\
tu auras  frisoté  \ty o.ʁa fʁi.zɔ.te\
il/elle/on aura  frisoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa fʁi.zɔ.te\
nous aurons  frisoté  \nu.z‿o.ʁɔ̃ fʁi.zɔ.te\
vous aurez  frisoté  \vu.z‿o.ʁe fʁi.zɔ.te\
ils/elles auront  frisoté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ fʁi.zɔ.te\

Subjonctif

Présent
que je  frisote \kə ʒə  fʁi.zɔt\
que tu  frisotes \kə ty  fʁi.zɔt\
qu’il/elle/on  frisote \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fʁi.zɔt\
que nous  frisotions \kə nu  fʁi.zɔ.tjɔ̃\
que vous  frisotiez \kə vu  fʁi.zɔ.tje\
qu’ils/elles  frisotent \k‿[il/ɛl]  fʁi.zɔt\
Passé
que j’aie  frisoté  \kə ʒ‿ɛ fʁi.zɔ.te\
que tu aies  frisoté  \kə ty ɛ fʁi.zɔ.te\
qu’il/elle/on ait  frisoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ fʁi.zɔ.te\
que nous ayons  frisoté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ fʁi.zɔ.te\
que vous ayez  frisoté  \kə vu.z‿ɛ.je fʁi.zɔ.te\
qu’ils/elles aient  frisoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ fʁi.zɔ.te\
Imparfait
que je  frisotasse \kə ʒə  fʁi.zɔ.tas\
que tu  frisotasses \kə ty  fʁi.zɔ.tas\
qu’il/elle/on  frisotât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fʁi.zɔ.ta\
que nous  frisotassions \kə nu  fʁi.zɔ.ta.sjɔ̃\
que vous  frisotassiez \kə vu  fʁi.zɔ.ta.sje\
qu’ils/elles  frisotassent \k‿[il/ɛl]  fʁi.zɔ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  frisoté  \kə ʒ‿ys fʁi.zɔ.te\
que tu eusses  frisoté  \kə ty ys fʁi.zɔ.te\
qu’il/elle/on eût  frisoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fʁi.zɔ.te\
que nous eussions  frisoté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ fʁi.zɔ.te\
que vous eussiez  frisoté  \kə vu.z‿y.sje fʁi.zɔ.te\
qu’ils/elles eussent  frisoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys fʁi.zɔ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  frisote  \fʁi.zɔt\
  frisotons  \fʁi.zɔ.tɔ̃\
  frisotez  \fʁi.zɔ.te\
Passé
 aie  frisoté   \ɛ fʁi.zɔ.te\ 
 ayons  frisoté   \ɛ.jɔ̃ fʁi.zɔ.te\ 
 ayez  frisoté   \ɛ.je fʁi.zɔ.te\