Conjugaison:français/furtiviser

Conjugaison en français
furtiviser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de furtiviser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  furtivise \ʒə  fyʁ.ti.viz\
tu  furtivises \ty  fyʁ.ti.viz\
il/elle/on  furtivise \[il/ɛl/ɔ̃]  fyʁ.ti.viz\
nous  furtivisons \nu  fyʁ.ti.vi.zɔ̃\
vous  furtivisez \vu  fyʁ.ti.vi.ze\
ils/elles  furtivisent \[il/ɛl]  fyʁ.ti.viz\
Passé composé
j’ai  furtivisé  \ʒ‿e fyʁ.ti.vi.ze\
tu as  furtivisé  \ty a fyʁ.ti.vi.ze\
il/elle/on a  furtivisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a fyʁ.ti.vi.ze\
nous avons  furtivisé  \nu.z‿a.vɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\
vous avez  furtivisé  \vu.z‿a.ve fyʁ.ti.vi.ze\
ils/elles ont  furtivisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\
Imparfait
je  furtivisais \ʒə  fyʁ.ti.vi.zɛ\
tu  furtivisais \ty  fyʁ.ti.vi.zɛ\
il/elle/on  furtivisait \[il/ɛl/ɔ̃]  fyʁ.ti.vi.zɛ\
nous  furtivisions \nu  fyʁ.ti.vi.zjɔ̃\
vous  furtivisiez \vu  fyʁ.ti.vi.zje\
ils/elles  furtivisaient \[il/ɛl]  fyʁ.ti.vi.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  furtivisé  \ʒ‿a.vɛ fyʁ.ti.vi.ze\
tu avais  furtivisé  \ty a.vɛ fyʁ.ti.vi.ze\
il/elle/on avait  furtivisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ fyʁ.ti.vi.ze\
nous avions  furtivisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\
vous aviez  furtivisé  \vu.z‿a.vje fyʁ.ti.vi.ze\
ils/elles avaient  furtivisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ fyʁ.ti.vi.ze\
Passé simple
je  furtivisai \ʒə  fyʁ.ti.vi.ze\
tu  furtivisas \ty  fyʁ.ti.vi.za\
il/elle/on  furtivisa \[il/ɛl/ɔ̃]  fyʁ.ti.vi.za\
nous  furtivisâmes \nu  fyʁ.ti.vi.zam\
vous  furtivisâtes \vu  fyʁ.ti.vi.zat\
ils/elles  furtivisèrent \[il/ɛl]  fyʁ.ti.vi.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  furtivisé  \ʒ‿y fyʁ.ti.vi.ze\
tu eus  furtivisé  \ty y fyʁ.ti.vi.ze\
il/elle/on eut  furtivisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fyʁ.ti.vi.ze\
nous eûmes  furtivisé  \nu.z‿ym fyʁ.ti.vi.ze\
vous eûtes  furtivisé  \vu.z‿yt fyʁ.ti.vi.ze\
ils/elles eurent  furtivisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ fyʁ.ti.vi.ze\
Futur simple
je  furtiviserai \ʒə  fyʁ.ti.vi.z(ə.)ʁe\
tu  furtiviseras \ty  fyʁ.ti.vi.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  furtivisera \[il/ɛl/ɔ̃]  fyʁ.ti.vi.z(ə.)ʁa\
nous  furtiviserons \nu  fyʁ.ti.vi.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  furtiviserez \vu  fyʁ.ti.vi.z(ə.)ʁe\
ils/elles  furtiviseront \[il/ɛl]  fyʁ.ti.vi.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  furtivisé  \ʒ‿o.ʁe fyʁ.ti.vi.ze\
tu auras  furtivisé  \ty o.ʁa fyʁ.ti.vi.ze\
il/elle/on aura  furtivisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa fyʁ.ti.vi.ze\
nous aurons  furtivisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\
vous aurez  furtivisé  \vu.z‿o.ʁe fyʁ.ti.vi.ze\
ils/elles auront  furtivisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\

Subjonctif

Présent
que je  furtivise \kə ʒə  fyʁ.ti.viz\
que tu  furtivises \kə ty  fyʁ.ti.viz\
qu’il/elle/on  furtivise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fyʁ.ti.viz\
que nous  furtivisions \kə nu  fyʁ.ti.vi.zjɔ̃\
que vous  furtivisiez \kə vu  fyʁ.ti.vi.zje\
qu’ils/elles  furtivisent \k‿[il/ɛl]  fyʁ.ti.viz\
Passé
que j’aie  furtivisé  \kə ʒ‿ɛ fyʁ.ti.vi.ze\
que tu aies  furtivisé  \kə ty ɛ fyʁ.ti.vi.ze\
qu’il/elle/on ait  furtivisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ fyʁ.ti.vi.ze\
que nous ayons  furtivisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\
que vous ayez  furtivisé  \kə vu.z‿ɛ.je fyʁ.ti.vi.ze\
qu’ils/elles aient  furtivisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ fyʁ.ti.vi.ze\
Imparfait
que je  furtivisasse \kə ʒə  fyʁ.ti.vi.zas\
que tu  furtivisasses \kə ty  fyʁ.ti.vi.zas\
qu’il/elle/on  furtivisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fyʁ.ti.vi.za\
que nous  furtivisassions \kə nu  fyʁ.ti.vi.za.sjɔ̃\
que vous  furtivisassiez \kə vu  fyʁ.ti.vi.za.sje\
qu’ils/elles  furtivisassent \k‿[il/ɛl]  fyʁ.ti.vi.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  furtivisé  \kə ʒ‿ys fyʁ.ti.vi.ze\
que tu eusses  furtivisé  \kə ty ys fyʁ.ti.vi.ze\
qu’il/elle/on eût  furtivisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fyʁ.ti.vi.ze\
que nous eussions  furtivisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\
que vous eussiez  furtivisé  \kə vu.z‿y.sje fyʁ.ti.vi.ze\
qu’ils/elles eussent  furtivisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys fyʁ.ti.vi.ze\

Conditionnel

Impératif

Présent
  furtivise  \fyʁ.ti.viz\
  furtivisons  \fyʁ.ti.vi.zɔ̃\
  furtivisez  \fyʁ.ti.vi.ze\
Passé
 aie  furtivisé   \ɛ fyʁ.ti.vi.ze\ 
 ayons  furtivisé   \ɛ.jɔ̃ fyʁ.ti.vi.ze\ 
 ayez  furtivisé   \ɛ.je fyʁ.ti.vi.ze\