Conjugaison:français/hominiser

Conjugaison en français
hominiser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de hominiser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ hominise \ʒ‿ ɔ.mi.niz\
tu  hominises \ty  ɔ.mi.niz\
il/elle/on  hominise \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔ.mi.niz\
nous  hominisons \nu.z‿ ɔ.mi.ni.zɔ̃\
vous  hominisez \vu.z‿ ɔ.mi.ni.ze\
ils/elles  hominisent \[il/ɛl].z‿ ɔ.mi.niz\
Passé composé
j’ai  hominisé  \ʒ‿e ɔ.mi.ni.ze\
tu as  hominisé  \ty a.z‿ɔ.mi.ni.ze\
il/elle/on a  hominisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɔ.mi.ni.ze\
nous avons  hominisé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɔ.mi.ni.ze\
vous avez  hominisé  \vu.z‿a.ve.z‿ɔ.mi.ni.ze\
ils/elles ont  hominisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɔ.mi.ni.ze\
Imparfait
j’ hominisais \ʒ‿ ɔ.mi.ni.zɛ\
tu  hominisais \ty  ɔ.mi.ni.zɛ\
il/elle/on  hominisait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔ.mi.ni.zɛ\
nous  hominisions \nu.z‿ ɔ.mi.ni.zjɔ̃\
vous  hominisiez \vu.z‿ ɔ.mi.ni.zje\
ils/elles  hominisaient \[il/ɛl].z‿ ɔ.mi.ni.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  hominisé  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɔ.mi.ni.ze\
tu avais  hominisé  \ty a.vɛ.z‿ɔ.mi.ni.ze\
il/elle/on avait  hominisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɔ.mi.ni.ze\
nous avions  hominisé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɔ.mi.ni.ze\
vous aviez  hominisé  \vu.z‿a.vje.z‿ɔ.mi.ni.ze\
ils/elles avaient  hominisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɔ.mi.ni.ze\
Passé simple
j’ hominisai \ʒ‿ ɔ.mi.ni.ze\
tu  hominisas \ty  ɔ.mi.ni.za\
il/elle/on  hominisa \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔ.mi.ni.za\
nous  hominisâmes \nu.z‿ ɔ.mi.ni.zam\
vous  hominisâtes \vu.z‿ ɔ.mi.ni.zat\
ils/elles  hominisèrent \[il/ɛl].z‿ ɔ.mi.ni.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  hominisé  \ʒ‿y.z‿ɔ.mi.ni.ze\
tu eus  hominisé  \ty y.z‿ɔ.mi.ni.ze\
il/elle/on eut  hominisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɔ.mi.ni.ze\
nous eûmes  hominisé  \nu.z‿ym.z‿ɔ.mi.ni.ze\
vous eûtes  hominisé  \vu.z‿yt.z‿ɔ.mi.ni.ze\
ils/elles eurent  hominisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɔ.mi.ni.ze\
Futur simple
j’ hominiserai \ʒ‿ ɔ.mi.ni.z(ə.)ʁe\
tu  hominiseras \ty  ɔ.mi.ni.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  hominisera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔ.mi.ni.z(ə.)ʁa\
nous  hominiserons \nu.z‿ ɔ.mi.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  hominiserez \vu.z‿ ɔ.mi.ni.z(ə.)ʁe\
ils/elles  hominiseront \[il/ɛl].z‿ ɔ.mi.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  hominisé  \ʒ‿o.ʁe ɔ.mi.ni.ze\
tu auras  hominisé  \ty o.ʁa.z‿ɔ.mi.ni.ze\
il/elle/on aura  hominisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɔ.mi.ni.ze\
nous aurons  hominisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɔ.mi.ni.ze\
vous aurez  hominisé  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɔ.mi.ni.ze\
ils/elles auront  hominisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɔ.mi.ni.ze\

Subjonctif

Présent
que j’ hominise \kə ʒ‿ ɔ.mi.niz\
que tu  hominises \kə ty  ɔ.mi.niz\
qu’il/elle/on  hominise \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔ.mi.niz\
que nous  hominisions \kə nu.z‿ ɔ.mi.ni.zjɔ̃\
que vous  hominisiez \kə vu.z‿ ɔ.mi.ni.zje\
qu’ils/elles  hominisent \k‿[il/ɛl].z‿ ɔ.mi.niz\
Passé
que j’aie  hominisé  \kə ʒ‿ɛ ɔ.mi.ni.ze\
que tu aies  hominisé  \kə ty ɛ.z‿ɔ.mi.ni.ze\
qu’il/elle/on ait  hominisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɔ.mi.ni.ze\
que nous ayons  hominisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɔ.mi.ni.ze\
que vous ayez  hominisé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɔ.mi.ni.ze\
qu’ils/elles aient  hominisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɔ.mi.ni.ze\
Imparfait
que j’ hominisasse \kə ʒ‿ ɔ.mi.ni.zas\
que tu  hominisasses \kə ty  ɔ.mi.ni.zas\
qu’il/elle/on  hominisât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɔ.mi.ni.za\
que nous  hominisassions \kə nu.z‿ ɔ.mi.ni.za.sjɔ̃\
que vous  hominisassiez \kə vu.z‿ ɔ.mi.ni.za.sje\
qu’ils/elles  hominisassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɔ.mi.ni.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  hominisé  \kə ʒ‿ys ɔ.mi.ni.ze\
que tu eusses  hominisé  \kə ty ys.z‿ɔ.mi.ni.ze\
qu’il/elle/on eût  hominisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɔ.mi.ni.ze\
que nous eussions  hominisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɔ.mi.ni.ze\
que vous eussiez  hominisé  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɔ.mi.ni.ze\
qu’ils/elles eussent  hominisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɔ.mi.ni.ze\

Conditionnel

Impératif

Présent
  hominise  \ɔ.mi.niz\
  hominisons  \ɔ.mi.ni.zɔ̃\
  hominisez  \ɔ.mi.ni.ze\
Passé
 aie  hominisé   \ɛ ɔ.mi.ni.ze\ 
 ayons  hominisé   \ɛ.jɔ̃.z‿ɔ.mi.ni.ze\ 
 ayez  hominisé   \ɛ.je.z‿ɔ.mi.ni.ze\