Conjugaison:français/lamartiniser

Conjugaison en français
lamartiniser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de lamartiniser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  lamartinise \ʒə  la.maʁ.ti.niz\
tu  lamartinises \ty  la.maʁ.ti.niz\
il/elle/on  lamartinise \[il/ɛl/ɔ̃]  la.maʁ.ti.niz\
nous  lamartinisons \nu  la.maʁ.ti.ni.zɔ̃\
vous  lamartinisez \vu  la.maʁ.ti.ni.ze\
ils/elles  lamartinisent \[il/ɛl]  la.maʁ.ti.niz\
Passé composé
j’ai  lamartinisé  \ʒ‿e la.maʁ.ti.ni.ze\
tu as  lamartinisé  \ty a la.maʁ.ti.ni.ze\
il/elle/on a  lamartinisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a la.maʁ.ti.ni.ze\
nous avons  lamartinisé  \nu.z‿a.vɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\
vous avez  lamartinisé  \vu.z‿a.ve la.maʁ.ti.ni.ze\
ils/elles ont  lamartinisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\
Imparfait
je  lamartinisais \ʒə  la.maʁ.ti.ni.zɛ\
tu  lamartinisais \ty  la.maʁ.ti.ni.zɛ\
il/elle/on  lamartinisait \[il/ɛl/ɔ̃]  la.maʁ.ti.ni.zɛ\
nous  lamartinisions \nu  la.maʁ.ti.ni.zjɔ̃\
vous  lamartinisiez \vu  la.maʁ.ti.ni.zje\
ils/elles  lamartinisaient \[il/ɛl]  la.maʁ.ti.ni.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  lamartinisé  \ʒ‿a.vɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
tu avais  lamartinisé  \ty a.vɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
il/elle/on avait  lamartinisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
nous avions  lamartinisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\
vous aviez  lamartinisé  \vu.z‿a.vje la.maʁ.ti.ni.ze\
ils/elles avaient  lamartinisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
Passé simple
je  lamartinisai \ʒə  la.maʁ.ti.ni.ze\
tu  lamartinisas \ty  la.maʁ.ti.ni.za\
il/elle/on  lamartinisa \[il/ɛl/ɔ̃]  la.maʁ.ti.ni.za\
nous  lamartinisâmes \nu  la.maʁ.ti.ni.zam\
vous  lamartinisâtes \vu  la.maʁ.ti.ni.zat\
ils/elles  lamartinisèrent \[il/ɛl]  la.maʁ.ti.ni.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  lamartinisé  \ʒ‿y la.maʁ.ti.ni.ze\
tu eus  lamartinisé  \ty y la.maʁ.ti.ni.ze\
il/elle/on eut  lamartinisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y la.maʁ.ti.ni.ze\
nous eûmes  lamartinisé  \nu.z‿ym la.maʁ.ti.ni.ze\
vous eûtes  lamartinisé  \vu.z‿yt la.maʁ.ti.ni.ze\
ils/elles eurent  lamartinisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ la.maʁ.ti.ni.ze\
Futur simple
je  lamartiniserai \ʒə  la.maʁ.ti.ni.z(ə.)ʁe\
tu  lamartiniseras \ty  la.maʁ.ti.ni.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  lamartinisera \[il/ɛl/ɔ̃]  la.maʁ.ti.ni.z(ə.)ʁa\
nous  lamartiniserons \nu  la.maʁ.ti.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  lamartiniserez \vu  la.maʁ.ti.ni.z(ə.)ʁe\
ils/elles  lamartiniseront \[il/ɛl]  la.maʁ.ti.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  lamartinisé  \ʒ‿o.ʁe la.maʁ.ti.ni.ze\
tu auras  lamartinisé  \ty o.ʁa la.maʁ.ti.ni.ze\
il/elle/on aura  lamartinisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa la.maʁ.ti.ni.ze\
nous aurons  lamartinisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\
vous aurez  lamartinisé  \vu.z‿o.ʁe la.maʁ.ti.ni.ze\
ils/elles auront  lamartinisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\

Subjonctif

Présent
que je  lamartinise \kə ʒə  la.maʁ.ti.niz\
que tu  lamartinises \kə ty  la.maʁ.ti.niz\
qu’il/elle/on  lamartinise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  la.maʁ.ti.niz\
que nous  lamartinisions \kə nu  la.maʁ.ti.ni.zjɔ̃\
que vous  lamartinisiez \kə vu  la.maʁ.ti.ni.zje\
qu’ils/elles  lamartinisent \k‿[il/ɛl]  la.maʁ.ti.niz\
Passé
que j’aie  lamartinisé  \kə ʒ‿ɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
que tu aies  lamartinisé  \kə ty ɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
qu’il/elle/on ait  lamartinisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
que nous ayons  lamartinisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\
que vous ayez  lamartinisé  \kə vu.z‿ɛ.je la.maʁ.ti.ni.ze\
qu’ils/elles aient  lamartinisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ la.maʁ.ti.ni.ze\
Imparfait
que je  lamartinisasse \kə ʒə  la.maʁ.ti.ni.zas\
que tu  lamartinisasses \kə ty  la.maʁ.ti.ni.zas\
qu’il/elle/on  lamartinisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  la.maʁ.ti.ni.za\
que nous  lamartinisassions \kə nu  la.maʁ.ti.ni.za.sjɔ̃\
que vous  lamartinisassiez \kə vu  la.maʁ.ti.ni.za.sje\
qu’ils/elles  lamartinisassent \k‿[il/ɛl]  la.maʁ.ti.ni.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  lamartinisé  \kə ʒ‿ys la.maʁ.ti.ni.ze\
que tu eusses  lamartinisé  \kə ty ys la.maʁ.ti.ni.ze\
qu’il/elle/on eût  lamartinisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y la.maʁ.ti.ni.ze\
que nous eussions  lamartinisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\
que vous eussiez  lamartinisé  \kə vu.z‿y.sje la.maʁ.ti.ni.ze\
qu’ils/elles eussent  lamartinisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys la.maʁ.ti.ni.ze\

Conditionnel

Impératif

Présent
  lamartinise  \la.maʁ.ti.niz\
  lamartinisons  \la.maʁ.ti.ni.zɔ̃\
  lamartinisez  \la.maʁ.ti.ni.ze\
Passé
 aie  lamartinisé   \ɛ la.maʁ.ti.ni.ze\ 
 ayons  lamartinisé   \ɛ.jɔ̃ la.maʁ.ti.ni.ze\ 
 ayez  lamartinisé   \ɛ.je la.maʁ.ti.ni.ze\