Conjugaison en français
latiter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de latiter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  latite \ʒə  la.tit\
tu  latites \ty  la.tit\
il/elle/on  latite \[il/ɛl/ɔ̃]  la.tit\
nous  latitons \nu  la.ti.tɔ̃\
vous  latitez \vu  la.ti.te\
ils/elles  latitent \[il/ɛl]  la.tit\
Passé composé
j’ai  latité  \ʒ‿e la.ti.te\
tu as  latité  \ty a la.ti.te\
il/elle/on a  latité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a la.ti.te\
nous avons  latité  \nu.z‿a.vɔ̃ la.ti.te\
vous avez  latité  \vu.z‿a.ve la.ti.te\
ils/elles ont  latité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ la.ti.te\
Imparfait
je  latitais \ʒə  la.ti.tɛ\
tu  latitais \ty  la.ti.tɛ\
il/elle/on  latitait \[il/ɛl/ɔ̃]  la.ti.tɛ\
nous  latitions \nu  la.ti.tjɔ̃\
vous  latitiez \vu  la.ti.tje\
ils/elles  latitaient \[il/ɛl]  la.ti.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  latité  \ʒ‿a.vɛ la.ti.te\
tu avais  latité  \ty a.vɛ la.ti.te\
il/elle/on avait  latité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ la.ti.te\
nous avions  latité  \nu.z‿a.vjɔ̃ la.ti.te\
vous aviez  latité  \vu.z‿a.vje la.ti.te\
ils/elles avaient  latité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ la.ti.te\
Passé simple
je  latitai \ʒə  la.ti.te\
tu  latitas \ty  la.ti.ta\
il/elle/on  latita \[il/ɛl/ɔ̃]  la.ti.ta\
nous  latitâmes \nu  la.ti.tam\
vous  latitâtes \vu  la.ti.tat\
ils/elles  latitèrent \[il/ɛl]  la.ti.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  latité  \ʒ‿y la.ti.te\
tu eus  latité  \ty y la.ti.te\
il/elle/on eut  latité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y la.ti.te\
nous eûmes  latité  \nu.z‿ym la.ti.te\
vous eûtes  latité  \vu.z‿yt la.ti.te\
ils/elles eurent  latité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ la.ti.te\
Futur simple
je  latiterai \ʒə  la.ti.t(ə.)ʁe\
tu  latiteras \ty  la.ti.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  latitera \[il/ɛl/ɔ̃]  la.ti.t(ə.)ʁa\
nous  latiterons \nu  la.ti.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  latiterez \vu  la.ti.t(ə.)ʁe\
ils/elles  latiteront \[il/ɛl]  la.ti.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  latité  \ʒ‿o.ʁe la.ti.te\
tu auras  latité  \ty o.ʁa la.ti.te\
il/elle/on aura  latité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa la.ti.te\
nous aurons  latité  \nu.z‿o.ʁɔ̃ la.ti.te\
vous aurez  latité  \vu.z‿o.ʁe la.ti.te\
ils/elles auront  latité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ la.ti.te\

Subjonctif

Présent
que je  latite \kə ʒə  la.tit\
que tu  latites \kə ty  la.tit\
qu’il/elle/on  latite \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  la.tit\
que nous  latitions \kə nu  la.ti.tjɔ̃\
que vous  latitiez \kə vu  la.ti.tje\
qu’ils/elles  latitent \k‿[il/ɛl]  la.tit\
Passé
que j’aie  latité  \kə ʒ‿ɛ la.ti.te\
que tu aies  latité  \kə ty ɛ la.ti.te\
qu’il/elle/on ait  latité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ la.ti.te\
que nous ayons  latité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ la.ti.te\
que vous ayez  latité  \kə vu.z‿ɛ.je la.ti.te\
qu’ils/elles aient  latité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ la.ti.te\
Imparfait
que je  latitasse \kə ʒə  la.ti.tas\
que tu  latitasses \kə ty  la.ti.tas\
qu’il/elle/on  latitât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  la.ti.ta\
que nous  latitassions \kə nu  la.ti.ta.sjɔ̃\
que vous  latitassiez \kə vu  la.ti.ta.sje\
qu’ils/elles  latitassent \k‿[il/ɛl]  la.ti.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  latité  \kə ʒ‿ys la.ti.te\
que tu eusses  latité  \kə ty ys la.ti.te\
qu’il/elle/on eût  latité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y la.ti.te\
que nous eussions  latité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ la.ti.te\
que vous eussiez  latité  \kə vu.z‿y.sje la.ti.te\
qu’ils/elles eussent  latité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys la.ti.te\

Conditionnel

Présent
je  latiterais \ʒə  la.ti.t(ə.)ʁɛ\
tu  latiterais \ty  la.ti.t(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  latiterait \[il/ɛl/ɔ̃]  la.ti.t(ə.)ʁɛ\
nous  latiterions \nu  la.ti.tə.ʁjɔ̃\
vous  latiteriez \vu  la.ti.tə.ʁje\
ils/elles  latiteraient \[il/ɛl]  la.ti.t(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  latité  \ʒ‿o.ʁɛ la.ti.te\
tu aurais  latité  \ty o.ʁɛ la.ti.te\
il/elle/on aurait  latité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ la.ti.te\
nous aurions  latité  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ la.ti.te\
vous auriez  latité  \vu.z‿o.ʁje la.ti.te\
ils/elles auraient  latité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ la.ti.te\

Impératif

Présent
  latite  \la.tit\
  latitons  \la.ti.tɔ̃\
  latitez  \la.ti.te\
Passé
 aie  latité   \ɛ la.ti.te\ 
 ayons  latité   \ɛ.jɔ̃ la.ti.te\ 
 ayez  latité   \ɛ.je la.ti.te\