Conjugaison:français/reblêmir

Conjugaison en français
reblêmir
Verbe du deuxième groupe,
conjugué comme {{fr-conj-2}}

Conjugaison de reblêmir, verbe du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  reblêmis \ʒə  ʁə.ble.mi\
tu  reblêmis \ty  ʁə.ble.mi\
il/elle/on  reblêmit \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ble.mi\
nous  reblêmissons \nu  ʁə.ble.mi.sɔ̃\
vous  reblêmissez \vu  ʁə.ble.mi.se\
ils/elles  reblêmissent \[il/ɛl]  ʁə.ble.mis\
Passé composé
j’ai  reblêmi  \ʒ‿e ʁə.ble.mi\
tu as  reblêmi  \ty a ʁə.ble.mi\
il/elle/on a  reblêmi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʁə.ble.mi\
nous avons  reblêmi  \nu.z‿a.vɔ̃ ʁə.ble.mi\
vous avez  reblêmi  \vu.z‿a.ve ʁə.ble.mi\
ils/elles ont  reblêmi  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʁə.ble.mi\
Imparfait
je  reblêmissais \ʒə  ʁə.ble.mi.sɛ\
tu  reblêmissais \ty  ʁə.ble.mi.sɛ\
il/elle/on  reblêmissait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ble.mi.sɛ\
nous  reblêmissions \nu  ʁə.ble.mi.sjɔ̃\
vous  reblêmissiez \vu  ʁə.ble.mi.sje\
ils/elles  reblêmissaient \[il/ɛl]  ʁə.ble.mi.sɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  reblêmi  \ʒ‿a.vɛ ʁə.ble.mi\
tu avais  reblêmi  \ty a.vɛ ʁə.ble.mi\
il/elle/on avait  reblêmi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʁə.ble.mi\
nous avions  reblêmi  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʁə.ble.mi\
vous aviez  reblêmi  \vu.z‿a.vje ʁə.ble.mi\
ils/elles avaient  reblêmi  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʁə.ble.mi\
Passé simple
je  reblêmis \ʒə  ʁə.ble.mi\
tu  reblêmis \ty  ʁə.ble.mi\
il/elle/on  reblêmit \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ble.mi\
nous  reblêmîmes \nu  ʁə.ble.mim\
vous  reblêmîtes \vu  ʁə.ble.mit\
ils/elles  reblêmirent \[il/ɛl]  ʁə.ble.miʁ\
Passé antérieur
j’eus  reblêmi  \ʒ‿y ʁə.ble.mi\
tu eus  reblêmi  \ty y ʁə.ble.mi\
il/elle/on eut  reblêmi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.ble.mi\
nous eûmes  reblêmi  \nu.z‿ym ʁə.ble.mi\
vous eûtes  reblêmi  \vu.z‿yt ʁə.ble.mi\
ils/elles eurent  reblêmi  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʁə.ble.mi\
Futur simple
je  reblêmirai \ʒə  ʁə.ble.mi.ʁe\
tu  reblêmiras \ty  ʁə.ble.mi.ʁa\
il/elle/on  reblêmira \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ble.mi.ʁa\
nous  reblêmirons \nu  ʁə.ble.mi.ʁɔ̃\
vous  reblêmirez \vu  ʁə.ble.mi.ʁe\
ils/elles  reblêmiront \[il/ɛl]  ʁə.ble.mi.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  reblêmi  \ʒ‿o.ʁe ʁə.ble.mi\
tu auras  reblêmi  \ty o.ʁa ʁə.ble.mi\
il/elle/on aura  reblêmi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʁə.ble.mi\
nous aurons  reblêmi  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.ble.mi\
vous aurez  reblêmi  \vu.z‿o.ʁe ʁə.ble.mi\
ils/elles auront  reblêmi  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.ble.mi\

Subjonctif

Présent
que je  reblêmisse \kə ʒə  ʁə.ble.mis\
que tu  reblêmisses \kə ty  ʁə.ble.mis\
qu’il/elle/on  reblêmisse \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ble.mis\
que nous  reblêmissions \kə nu  ʁə.ble.mi.sjɔ̃\
que vous  reblêmissiez \kə vu  ʁə.ble.mi.sje\
qu’ils/elles  reblêmissent \k‿[il/ɛl]  ʁə.ble.mis\
Passé
que j’aie  reblêmi  \kə ʒ‿ɛ ʁə.ble.mi\
que tu aies  reblêmi  \kə ty ɛ ʁə.ble.mi\
qu’il/elle/on ait  reblêmi  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʁə.ble.mi\
que nous ayons  reblêmi  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʁə.ble.mi\
que vous ayez  reblêmi  \kə vu.z‿ɛ.je ʁə.ble.mi\
qu’ils/elles aient  reblêmi  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʁə.ble.mi\
Imparfait
que je  reblêmisse \kə ʒə  ʁə.ble.mis\
que tu  reblêmisses \kə ty  ʁə.ble.mis\
qu’il/elle/on  reblêmît \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ble.mi\
que nous  reblêmissions \kə nu  ʁə.ble.mi.sjɔ̃\
que vous  reblêmissiez \kə vu  ʁə.ble.mi.sje\
qu’ils/elles  reblêmissent \k‿[il/ɛl]  ʁə.ble.mis\
Plus-que-parfait
que j’eusse  reblêmi  \kə ʒ‿ys ʁə.ble.mi\
que tu eusses  reblêmi  \kə ty ys ʁə.ble.mi\
qu’il/elle/on eût  reblêmi  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.ble.mi\
que nous eussions  reblêmi  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʁə.ble.mi\
que vous eussiez  reblêmi  \kə vu.z‿y.sje ʁə.ble.mi\
qu’ils/elles eussent  reblêmi  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʁə.ble.mi\

Conditionnel

Impératif

Présent
  reblêmis  \ʁə.ble.mi\
  reblêmissons  \ʁə.ble.mi.sɔ̃\
  reblêmissez  \ʁə.ble.mi.se\
Passé
 aie  reblêmi   \ɛ ʁə.ble.mi\ 
 ayons  reblêmi   \ɛ.jɔ̃ ʁə.ble.mi\ 
 ayez  reblêmi   \ɛ.je ʁə.ble.mi\