Conjugaison:français/refruiter

Conjugaison en français
refruiter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de refruiter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  refruite \ʒə  ʁə.fʁɥit\
tu  refruites \ty  ʁə.fʁɥit\
il/elle/on  refruite \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.fʁɥit\
nous  refruitons \nu  ʁə.fʁɥi.tɔ̃\
vous  refruitez \vu  ʁə.fʁɥi.te\
ils/elles  refruitent \[il/ɛl]  ʁə.fʁɥit\
Passé composé
j’ai  refruité  \ʒ‿e ʁə.fʁɥi.te\
tu as  refruité  \ty a ʁə.fʁɥi.te\
il/elle/on a  refruité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʁə.fʁɥi.te\
nous avons  refruité  \nu.z‿a.vɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\
vous avez  refruité  \vu.z‿a.ve ʁə.fʁɥi.te\
ils/elles ont  refruité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\
Imparfait
je  refruitais \ʒə  ʁə.fʁɥi.tɛ\
tu  refruitais \ty  ʁə.fʁɥi.tɛ\
il/elle/on  refruitait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.fʁɥi.tɛ\
nous  refruitions \nu  ʁə.fʁɥi.tjɔ̃\
vous  refruitiez \vu  ʁə.fʁɥi.tje\
ils/elles  refruitaient \[il/ɛl]  ʁə.fʁɥi.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  refruité  \ʒ‿a.vɛ ʁə.fʁɥi.te\
tu avais  refruité  \ty a.vɛ ʁə.fʁɥi.te\
il/elle/on avait  refruité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʁə.fʁɥi.te\
nous avions  refruité  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\
vous aviez  refruité  \vu.z‿a.vje ʁə.fʁɥi.te\
ils/elles avaient  refruité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʁə.fʁɥi.te\
Passé simple
je  refruitai \ʒə  ʁə.fʁɥi.te\
tu  refruitas \ty  ʁə.fʁɥi.ta\
il/elle/on  refruita \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.fʁɥi.ta\
nous  refruitâmes \nu  ʁə.fʁɥi.tam\
vous  refruitâtes \vu  ʁə.fʁɥi.tat\
ils/elles  refruitèrent \[il/ɛl]  ʁə.fʁɥi.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  refruité  \ʒ‿y ʁə.fʁɥi.te\
tu eus  refruité  \ty y ʁə.fʁɥi.te\
il/elle/on eut  refruité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.fʁɥi.te\
nous eûmes  refruité  \nu.z‿ym ʁə.fʁɥi.te\
vous eûtes  refruité  \vu.z‿yt ʁə.fʁɥi.te\
ils/elles eurent  refruité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʁə.fʁɥi.te\
Futur simple
je  refruiterai \ʒə  ʁə.fʁɥi.t(ə.)ʁe\
tu  refruiteras \ty  ʁə.fʁɥi.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  refruitera \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.fʁɥi.t(ə.)ʁa\
nous  refruiterons \nu  ʁə.fʁɥi.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  refruiterez \vu  ʁə.fʁɥi.t(ə.)ʁe\
ils/elles  refruiteront \[il/ɛl]  ʁə.fʁɥi.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  refruité  \ʒ‿o.ʁe ʁə.fʁɥi.te\
tu auras  refruité  \ty o.ʁa ʁə.fʁɥi.te\
il/elle/on aura  refruité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʁə.fʁɥi.te\
nous aurons  refruité  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\
vous aurez  refruité  \vu.z‿o.ʁe ʁə.fʁɥi.te\
ils/elles auront  refruité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\

Subjonctif

Présent
que je  refruite \kə ʒə  ʁə.fʁɥit\
que tu  refruites \kə ty  ʁə.fʁɥit\
qu’il/elle/on  refruite \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.fʁɥit\
que nous  refruitions \kə nu  ʁə.fʁɥi.tjɔ̃\
que vous  refruitiez \kə vu  ʁə.fʁɥi.tje\
qu’ils/elles  refruitent \k‿[il/ɛl]  ʁə.fʁɥit\
Passé
que j’aie  refruité  \kə ʒ‿ɛ ʁə.fʁɥi.te\
que tu aies  refruité  \kə ty ɛ ʁə.fʁɥi.te\
qu’il/elle/on ait  refruité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʁə.fʁɥi.te\
que nous ayons  refruité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\
que vous ayez  refruité  \kə vu.z‿ɛ.je ʁə.fʁɥi.te\
qu’ils/elles aient  refruité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʁə.fʁɥi.te\
Imparfait
que je  refruitasse \kə ʒə  ʁə.fʁɥi.tas\
que tu  refruitasses \kə ty  ʁə.fʁɥi.tas\
qu’il/elle/on  refruitât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.fʁɥi.ta\
que nous  refruitassions \kə nu  ʁə.fʁɥi.ta.sjɔ̃\
que vous  refruitassiez \kə vu  ʁə.fʁɥi.ta.sje\
qu’ils/elles  refruitassent \k‿[il/ɛl]  ʁə.fʁɥi.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  refruité  \kə ʒ‿ys ʁə.fʁɥi.te\
que tu eusses  refruité  \kə ty ys ʁə.fʁɥi.te\
qu’il/elle/on eût  refruité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.fʁɥi.te\
que nous eussions  refruité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\
que vous eussiez  refruité  \kə vu.z‿y.sje ʁə.fʁɥi.te\
qu’ils/elles eussent  refruité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʁə.fʁɥi.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  refruite  \ʁə.fʁɥit\
  refruitons  \ʁə.fʁɥi.tɔ̃\
  refruitez  \ʁə.fʁɥi.te\
Passé
 aie  refruité   \ɛ ʁə.fʁɥi.te\ 
 ayons  refruité   \ɛ.jɔ̃ ʁə.fʁɥi.te\ 
 ayez  refruité   \ɛ.je ʁə.fʁɥi.te\