Conjugaison:français/surculturaliser

Conjugaison en français
surculturaliser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de surculturaliser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  surculturalise \ʒə  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
tu  surculturalises \ty  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
il/elle/on  surculturalise \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
nous  surculturalisons \nu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zɔ̃\
vous  surculturalisez \vu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles  surculturalisent \[il/ɛl]  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
Passé composé
j’ai  surculturalisé  \ʒ‿e syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
tu as  surculturalisé  \ty a syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on a  surculturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
nous avons  surculturalisé  \nu.z‿a.vɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
vous avez  surculturalisé  \vu.z‿a.ve syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles ont  surculturalisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
Imparfait
je  surculturalisais \ʒə  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zɛ\
tu  surculturalisais \ty  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zɛ\
il/elle/on  surculturalisait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zɛ\
nous  surculturalisions \nu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zjɔ̃\
vous  surculturalisiez \vu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zje\
ils/elles  surculturalisaient \[il/ɛl]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  surculturalisé  \ʒ‿a.vɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
tu avais  surculturalisé  \ty a.vɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on avait  surculturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
nous avions  surculturalisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
vous aviez  surculturalisé  \vu.z‿a.vje syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles avaient  surculturalisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
Passé simple
je  surculturalisai \ʒə  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
tu  surculturalisas \ty  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.za\
il/elle/on  surculturalisa \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.za\
nous  surculturalisâmes \nu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zam\
vous  surculturalisâtes \vu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zat\
ils/elles  surculturalisèrent \[il/ɛl]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  surculturalisé  \ʒ‿y syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
tu eus  surculturalisé  \ty y syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on eut  surculturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
nous eûmes  surculturalisé  \nu.z‿ym syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
vous eûtes  surculturalisé  \vu.z‿yt syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles eurent  surculturalisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
Futur simple
je  surculturaliserai \ʒə  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁe\
tu  surculturaliseras \ty  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  surculturalisera \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁa\
nous  surculturaliserons \nu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  surculturaliserez \vu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles  surculturaliseront \[il/ɛl]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  surculturalisé  \ʒ‿o.ʁe syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
tu auras  surculturalisé  \ty o.ʁa syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on aura  surculturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
nous aurons  surculturalisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
vous aurez  surculturalisé  \vu.z‿o.ʁe syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles auront  surculturalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je  surculturalise \kə ʒə  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
que tu  surculturalises \kə ty  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
qu’il/elle/on  surculturalise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
que nous  surculturalisions \kə nu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zjɔ̃\
que vous  surculturalisiez \kə vu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zje\
qu’ils/elles  surculturalisent \k‿[il/ɛl]  syʁ.kyl.ty.ʁa.liz\
Passé
que j’aie  surculturalisé  \kə ʒ‿ɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
que tu aies  surculturalisé  \kə ty ɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
qu’il/elle/on ait  surculturalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
que nous ayons  surculturalisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
que vous ayez  surculturalisé  \kə vu.z‿ɛ.je syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
qu’ils/elles aient  surculturalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
Imparfait
que je  surculturalisasse \kə ʒə  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zas\
que tu  surculturalisasses \kə ty  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zas\
qu’il/elle/on  surculturalisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.za\
que nous  surculturalisassions \kə nu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.za.sjɔ̃\
que vous  surculturalisassiez \kə vu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.za.sje\
qu’ils/elles  surculturalisassent \k‿[il/ɛl]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  surculturalisé  \kə ʒ‿ys syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
que tu eusses  surculturalisé  \kə ty ys syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
qu’il/elle/on eût  surculturalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
que nous eussions  surculturalisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
que vous eussiez  surculturalisé  \kə vu.z‿y.sje syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
qu’ils/elles eussent  surculturalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\

Conditionnel

Présent
je  surculturaliserais \ʒə  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
tu  surculturaliserais \ty  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  surculturaliserait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
nous  surculturaliserions \nu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zə.ʁjɔ̃\
vous  surculturaliseriez \vu  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.zə.ʁje\
ils/elles  surculturaliseraient \[il/ɛl]  syʁ.kyl.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  surculturalisé  \ʒ‿o.ʁɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
tu aurais  surculturalisé  \ty o.ʁɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on aurait  surculturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
nous aurions  surculturalisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
vous auriez  surculturalisé  \vu.z‿o.ʁje syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles auraient  surculturalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ syʁ.kyl.ty.ʁa.li.ze\

Impératif