Conjugaison:italien/arrangiare
arrangiare, verbe irrégulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere .
Modes impersonnels modifier
Mode | Présent | Passé | |||
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | arrangiare | \ar.rand.ˈd͡ʒa.re\ | avere | arrangiato | \a.ˈve.re ar.rand.ˈd͡ʒa.to\ |
Gérondif | arrangiando | \ar.rand.ˈd͡ʒan.do\ | avendo | arrangiato | \a.ˈven.do ar.rand.ˈd͡ʒa.to\ |
Participe | arrangiante | \ar.rand.ˈd͡ʒan.te\ | arrangiato | \ar.rand.ˈd͡ʒa.to\ |
Indicatif modifier
Conditionnel modifier
|
|
Subjonctif modifier
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Impératif modifier
|
|