Conjugaison:italien/gnaulare
gnaulare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels modifier
Mode | Présent | Passé | |||
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | gnaulare | \ɲa.u.ˈla.re\ | avere | gnaulato | \a.ˈve.re ɲa.u.ˈla.to\ |
Gérondif | gnaulando | \ɲa.u.ˈlan.do\ | avendo | gnaulato | \a.ˈven.do ɲa.u.ˈla.to\ |
Participe | gnaulante | \ɲa.u.ˈlan.te\ | gnaulato | \ɲa.u.ˈla.to\ |
Indicatif modifier
Conditionnel modifier
|
|
Subjonctif modifier
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Impératif modifier
|
|