Voir aussi : meer

Français modifier

 

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom propre modifier

Nom propre
Meer
\meːʁ\

Meer \meːʁ\

  1. (Géographie) Section de la commune de Hoogstraten en Belgique.

Traductions modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi modifier

  • Meer sur l’encyclopédie Wikipédia  


Allemand modifier

Étymologie modifier

(VIIIe siècle). Du moyen haut-allemand mer, du moyen bas allemand mēr, du vieux haut allemand meri, du vieux saxon meri, du vieux frison mere, du vieux norrois marr, des langues germaniques *mari-, du latin mare , de l'indo-européen commun *mori. Apparenté au vieil anglais et à l'anglais mere, au moyen néerlandais mēre et au néerlandais meer.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif das Meer die Meere
Accusatif das Meer die Meere
Génitif des Meers
ou Meeres
der Meere
Datif dem Meer den Meeren
 
Meer - Mer

Meer \meːr\ neutre

  1. Mer.
    • Er hat Angst vor dem Meer.
      Il a peur de la mer.
    • Selbst Fische, die im Meer gefangen werden, müssen sich in China einem Corona-Test unterziehen. — (RND/dpa, « Maul auf: Chinas Null-Covid-Strategie macht auch vor Fischen nicht Halt », dans RedaktionsNetzwerk Deutschland, 19 août 2022 [texte intégral])
      Même les poissons pêchés en mer doivent subir un test Corona en Chine.
  2. Océan.
    • Sie starrten aufs Meer und warteten.
      Ils fixaient l'océan et attendaient.
  3. Plage.
    • Sie ist mit der Familie am Meer.
      Elle est à la plage avec la famille.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Proverbes et phrases toutes faites modifier

Prononciation modifier

Homophones modifier

Références modifier

Sources modifier

Bibliographie modifier

  • Larousse - Dctionnaire allemand/français – français/allemand , éd. 1958, p 597.
  • Harrap’s de poche – Bordas Dictionnaire allemand/français, éd. 1997, ISBN 0-245-50308-0, p 197.