Voir aussi : chòm, chõm

Français modifier

Nom commun modifier

chom \ʃɔ̃\ masculin (pluriel à préciser)

  1. Variante de chon.

Références modifier

Breton modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

chom \ˈʃɔmː\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale chom-

  1. Rester.
    • N’oamp ket evit chom e bourk Trelaouenan, rak re dost edomp da Gastell ha da Gergidu, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 11)
      Nous ne pouvions pas rester dans le bourg de Tréflaouénan, car nous étions trop près de Saint-Pol-de-Léon et de Kerguiduff, [...].

Variantes orthographiques modifier

Dérivés modifier

Forme de verbe modifier

chom \ˈʃomː\ \ˈʒomː\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe chem/chemel/chom/chomel/chomiñ.
    • Betek kreisteiz, e chom an trecʼh en entremar. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 77)
      Jusqu’à midi, la victoire reste indécise.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe chem/chemel/chom/chomel/chomiñ.

Prononciation modifier