pebezh
Breton modifier
Étymologie modifier
Adjectif exclamatif modifier
pebezh \ˈpeː.bɛs\
- Quel !
- Pebezh cʼhoarzhadeg, va Doue !… — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 84)
- Quels rires, mon Dieu !…
- O Santez Anna Wened ! pebezh trubuilh a rankan gouzañv gant un amprevan evel-hen !… — (Jarl Priel, An dakenn dour, in C’hoariva brezhonek - Pemp pezh-c’hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 65)
- Ô Sainte Anne d’Auray ! Quel tracas je dois endurer avec une canaille comme lui !…
- Pebezh cʼhoarzhadeg, va Doue !… — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 84)
Notes modifier
- Pebezh est parfois renforcé par la particule exclamative na.
- A ! va Doue ! na pebezh cholori er cʼhraou, d’ar mare-se eus an noz ! — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 130)
- Ah ! mon Dieu ! quel tapage dans la crèche, à ce moment de la nuit !
- A ! va Doue ! na pebezh cholori er cʼhraou, d’ar mare-se eus an noz ! — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 130)
Prononciation modifier
- Bretagne (France) : écouter « pebezh [Prononciation ?] » (bon niveau)