Breton modifier

Étymologie modifier

(XVIIIe siècle)[1] Composé de poder (« potier ») et de staen (« étain »).

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté poder-staen poderien-staen poderion-staen
Adoucissante boder-staen boderien-staen boderion-staen
Spirante foder-staen foderien-staen foderion-staen

poder-staen \ˌpo.dɛr ˈstɛːn\ masculin

  1. Potier d’étain.
    • Ret eo reneveziñ ar gaer a feuntenn-se, ha Corlay a labouro war ar chanter reneveziñ, a-gevret gant ur poder-staen anvet Le Nains. — (Herve Gouedard, Yves Corlay, arzour an XVIIIvet kantved, in Ya !, no 830, 7 mai 2021, page 8)
      Il faut restaurer cette belle fontaine, et Corlay travaillera sur le chantier de rénovation avec un potier d’étain du nom de Le Nains.

Références modifier

  1. Martial MénardDevri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage