ruda
Ancien occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin ruta.
Nom commun modifier
ruda féminin
- (Botanique) Rue.
Variantes modifier
Références modifier
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
ruda \Prononciation ?\ féminin
- (Botanique) Rue.
Dérivés modifier
Anagrammes modifier
Références modifier
Espagnol modifier
Étymologie modifier
- Du latin ruta.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
ruda | rudas |
ruda \ˈru.ða\ féminin
- (Botanique) Rue.
Voir aussi modifier
- Ruta (planta) sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
Forme d’adjectif modifier
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | rudo | rudos |
Féminin | ruda | rudas |
ruda \ˈru.ða\
- Féminin singulier de rudo.
Prononciation modifier
Références modifier
Ido modifier
Étymologie modifier
- Du latin rudis.
Adjectif modifier
ruda \ˈru.da\
Roumain modifier
Forme de nom commun modifier
féminin | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
Nominatif Accusatif |
rudă | ruda | rude | rudele |
Datif Génitif |
rude | rudei | rude | rudelor |
Vocatif | rudo | rudo |
ruda \Prononciation ?\ féminin singulier
Tchèque modifier
Étymologie modifier
- (Date à préciser) Du vieux slave qui donne руда, ruda en bulgare et en russe. Plus avant, comparez avec le latin raudus, rudus.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | ruda | rudy |
Génitif | rudy | rud |
Datif | rudě | rudám |
Accusatif | rudu | rudy |
Vocatif | rudo | rudy |
Locatif | rudě | rudách |
Instrumental | rudou | rudami |
ruda \Prononciation ?\ féminin
- (Métallurgie) Minerai.
Železná ruda.
- minerai de fer.
Synonymes modifier
Anagrammes modifier
Voir aussi modifier
- ruda sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)