AfrikaansModifier

ÉtymologieModifier

Du moyen néerlandais streke, issu du vieux néerlandais *striki, lui-même du proto-germanique *strikiz.

Nom commun Modifier

streek \Prononciation ?\

  1. Contrée, région.

SynonymesModifier

PrononciationModifier

Flamand occidentalModifier

ÉtymologieModifier

Du moyen néerlandais streke, issu du vieux néerlandais *striki, lui-même du proto-germanique *strikiz.

Nom commun Modifier

streek

  1. Contrée, région.

RéférencesModifier

  • Piet Huysentruyt, Piet int Westvlams, Lannoo, page 3

FrisonModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun Modifier

streek \Prononciation ?\

  1. Bande, raie, rayure.

SynonymesModifier

NéerlandaisModifier

ÉtymologieModifier

Du moyen néerlandais streke, issu du vieux néerlandais *striki, lui-même du proto-germanique *strikiz.

Nom commun 1 Modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom streek streken
Diminutif streekje streekjes

streek \stɾe:k\ féminin/masculin

  1. Région, terroir.
    • Ik kon niet aan de streek wennen.
      Je ne pouvais m’acclimater au terroir.
  2. Aire de vent.

SynonymesModifier

région, terroir
aire de vent

Nom commun 2Modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom streek streken
Diminutif streekje streekjes

streek \stɾe:k\ féminin/masculin

  1. Tour (qu’on joue…).
    • Een gemene streek
      Un tour de cochon.
    • Een gemene streek. <onvoorzien, niet altijd oneerlijk>
      Un coup de Jarnac.
    • Iemand een vuile streek leveren.
      Jouer un vilain / sale tour à quelqu’un.
    • Eeen dolle streek.
      Un coup de tête.
    • Een stomme streek begaan.
      Faire une bêtise.
    • Stomme streken uithalen.
      Faire l’andouille, faire le Jacques.
    • Streken uithalen.
      Faire des siennes.
    • We zullen hem die streken wel afleren.
      On va lui faire passer l’envie de recommencer.

SynonymesModifier

Forme de verbe Modifier

streek \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du prétérit de strijken.
  2. Deuxième personne du singulier du prétérit de strijken.
  3. Troisième personne du singulier du prétérit de strijken.

Taux de reconnaissanceModifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

PrononciationModifier

RéférencesModifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]