Conjugaison:espagnol/indignar

Conjugaison en espagnol
indignar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

indignar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   indigno [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 indignas
 indignás
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indigna [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignáis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignan [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   he indignado [e]
(tú/vos  has indignado [as]
(él/ella/Ud.  ha indignado [a]
(nosotros-as)   hemos indignado [ˈe.mos]
(vosotros-as/os  habéis indignado [a.ˈβejs]
(ellos-as/Uds.  han indignado [an]
Imparfait
(yo)   indignaba [Prononciation ?]
(tú/vos  indignabas [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indignaba [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignábamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignabais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignaban [Prononciation ?]
Plus-que-parfait
(yo)   había indignado [a.ˈβi.a]
(tú/vos  habías indignado [a.ˈβi.as]
(él/ella/Ud.  había indignado [a.ˈβi.a]
(nosotros-as)   habíamos indignado [a.ˈβi.a.mos]
(vosotros-as/os  habíais indignado [a.ˈβi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habían indignado [a.ˈβi.an]
Passé simple
(yo)   indigné [Prononciation ?]
(tú/vos  indignaste [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indignó [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignasteis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignaron [Prononciation ?]
Passé antérieur
(yo)   hube indignado [ˈu.βe]
(tú/vos  hubiste indignado [u.ˈβi.ste]
(él/ella/Ud.  hubo indignado [ˈu.βo]
(nosotros-as)   hubimos indignado [u.ˈβi.mos]
(vosotros-as/os  hubisteis indignado [u.ˈβi.stejs]
(ellos-as/Uds.  hubieron indignado [u.ˈβje.ɾon]
Futur simple
(yo)   indignaré [Prononciation ?]
(tú/vos  indignarás [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indignará [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignaremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignaréis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignarán [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   habré indignado [a.ˈβɾe]
(tú/vos  habrás indignado [a.ˈβɾas]
(él/ella/Ud.  habrá indignado [a.ˈβɾa]
(nosotros-as)   habremos indignado [a.ˈβɾe.mos]
(vosotros-as/os  habréis indignado [a.ˈβɾejs]
(ellos-as/Uds.  habrán indignado [a.ˈβɾan]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   indignaría [Prononciation ?]
(tú/vos  indignarías [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indignaría [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignaríamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignaríais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignarían [Prononciation ?]
Passé
(yo)   habría indignado [a.ˈβɾi.a]
(tú/vos  habrías indignado [a.ˈβɾi.as]
(él/ella/Ud.  habría indignado [a.ˈβɾi.a]
(nosotros-as)   habríamos indignado [a.ˈβɾi.a.mos]
(vosotros-as/os  habríais indignado [a.ˈβɾi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habrían indignado [a.ˈβɾi.an]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   indigne [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 indignes
 indignés
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indigne [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignéis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignen [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   haya indignado [ˈa.ja]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas indignado
 hayás indignado
[ˈa.jas]
[a.ˈjas]
(él/ella/Ud.  haya indignado [ˈa.ja]
(nosotros-as)   hayamos indignado [a.ˈja.mos]
(vosotros-as/os  hayáis indignado [a.ˈjajs]
(ellos-as/Uds.  hayan indignado [ˈa.jan]
Imparfait (en -ra)
(yo)   indignara [Prononciation ?]
(tú/vos  indignaras [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indignara [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignáramos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignarais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignaran [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera indignado [u.ˈβje.ɾa]
(tú/vos  hubieras indignado [u.ˈβje.ɾas]
(él/ella/Ud.  hubiera indignado [u.ˈβje.ɾa]
(nosotros-as)   hubiéramos indignado [u.ˈβje.ɾa.mos]
(vosotros-as/os  hubierais indignado [u.ˈβje.ɾajs]
(ellos-as/Uds.  hubieran indignado [u.ˈβje.ɾan]
Imparfait (en -se)
(yo)   indignase [Prononciation ?]
(tú/vos  indignases [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indignase [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignásemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignaseis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignasen [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese indignado [u.ˈβje.se]
(tú/vos  hubieses indignado [u.ˈβje.ses]
(él/ella/Ud.  hubiese indignado [u.ˈβje.se]
(nosotros-as)   hubiésemos indignado [u.ˈβje.se.mos]
(vosotros-as/os  hubieseis indignado [u.ˈβje.sejs]
(ellos-as/Uds.  hubiesen indignado [u.ˈβje.sen]
Futur
(yo)   indignare [Prononciation ?]
(tú/vos  indignares [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  indignare [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignáremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  indignareis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  indignaren [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   hubiere indignado [u.ˈβje.ɾe]
(tú/vos  hubieres indignado [u.ˈβje.ɾes]
(él/ella/Ud.  hubiere indignado [u.ˈβje.ɾe]
(nosotros-as)   hubiéremos indignado [u.ˈβje.ɾe.mos]
(vosotros-as/os  hubiereis indignado [u.ˈβje.ɾejs]
(ellos-as/Uds.  hubieren indignado [u.ˈβje.ɾen]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 indigna
 indigná
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(usted)   indigne [Prononciation ?]
(nosostros-as)   indignemos [Prononciation ?]
(vosostros-as)   indignad [Prononciation ?]
(ustedes)   indignen [Prononciation ?]