Conjugaison:français/anchoiter

Conjugaison en français
anchoiter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de anchoiter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ anchoite \ʒ‿ ɑ̃.ʃwat\
tu  anchoites \ty  ɑ̃.ʃwat\
il/elle/on  anchoite \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ʃwat\
nous  anchoitons \nu.z‿ ɑ̃.ʃwa.tɔ̃\
vous  anchoitez \vu.z‿ ɑ̃.ʃwa.te\
ils/elles  anchoitent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ʃwat\
Passé composé
j’ai  anchoité  \ʒ‿e ɑ̃.ʃwa.te\
tu as  anchoité  \ty a.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
il/elle/on a  anchoité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɑ̃.ʃwa.te\
nous avons  anchoité  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
vous avez  anchoité  \vu.z‿a.ve.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
ils/elles ont  anchoité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
Imparfait
j’ anchoitais \ʒ‿ ɑ̃.ʃwa.tɛ\
tu  anchoitais \ty  ɑ̃.ʃwa.tɛ\
il/elle/on  anchoitait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ʃwa.tɛ\
nous  anchoitions \nu.z‿ ɑ̃.ʃwa.tjɔ̃\
vous  anchoitiez \vu.z‿ ɑ̃.ʃwa.tje\
ils/elles  anchoitaient \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ʃwa.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  anchoité  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
tu avais  anchoité  \ty a.vɛ.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
il/elle/on avait  anchoité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
nous avions  anchoité  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
vous aviez  anchoité  \vu.z‿a.vje.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
ils/elles avaient  anchoité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
Passé simple
j’ anchoitai \ʒ‿ ɑ̃.ʃwa.te\
tu  anchoitas \ty  ɑ̃.ʃwa.ta\
il/elle/on  anchoita \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ʃwa.ta\
nous  anchoitâmes \nu.z‿ ɑ̃.ʃwa.tam\
vous  anchoitâtes \vu.z‿ ɑ̃.ʃwa.tat\
ils/elles  anchoitèrent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ʃwa.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  anchoité  \ʒ‿y.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
tu eus  anchoité  \ty y.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
il/elle/on eut  anchoité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
nous eûmes  anchoité  \nu.z‿ym.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
vous eûtes  anchoité  \vu.z‿yt.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
ils/elles eurent  anchoité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
Futur simple
j’ anchoiterai \ʒ‿ ɑ̃.ʃwa.t(ə.)ʁe\
tu  anchoiteras \ty  ɑ̃.ʃwa.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  anchoitera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ʃwa.t(ə.)ʁa\
nous  anchoiterons \nu.z‿ ɑ̃.ʃwa.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  anchoiterez \vu.z‿ ɑ̃.ʃwa.t(ə.)ʁe\
ils/elles  anchoiteront \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ʃwa.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  anchoité  \ʒ‿o.ʁe ɑ̃.ʃwa.te\
tu auras  anchoité  \ty o.ʁa.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
il/elle/on aura  anchoité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɑ̃.ʃwa.te\
nous aurons  anchoité  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
vous aurez  anchoité  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
ils/elles auront  anchoité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɑ̃.ʃwa.te\

Subjonctif

Présent
que j’ anchoite \kə ʒ‿ ɑ̃.ʃwat\
que tu  anchoites \kə ty  ɑ̃.ʃwat\
qu’il/elle/on  anchoite \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ʃwat\
que nous  anchoitions \kə nu.z‿ ɑ̃.ʃwa.tjɔ̃\
que vous  anchoitiez \kə vu.z‿ ɑ̃.ʃwa.tje\
qu’ils/elles  anchoitent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ʃwat\
Passé
que j’aie  anchoité  \kə ʒ‿ɛ ɑ̃.ʃwa.te\
que tu aies  anchoité  \kə ty ɛ.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
qu’il/elle/on ait  anchoité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
que nous ayons  anchoité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
que vous ayez  anchoité  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
qu’ils/elles aient  anchoité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
Imparfait
que j’ anchoitasse \kə ʒ‿ ɑ̃.ʃwa.tas\
que tu  anchoitasses \kə ty  ɑ̃.ʃwa.tas\
qu’il/elle/on  anchoitât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.ʃwa.ta\
que nous  anchoitassions \kə nu.z‿ ɑ̃.ʃwa.ta.sjɔ̃\
que vous  anchoitassiez \kə vu.z‿ ɑ̃.ʃwa.ta.sje\
qu’ils/elles  anchoitassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.ʃwa.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  anchoité  \kə ʒ‿ys ɑ̃.ʃwa.te\
que tu eusses  anchoité  \kə ty ys.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
qu’il/elle/on eût  anchoité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.ʃwa.te\
que nous eussions  anchoité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
que vous eussiez  anchoité  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɑ̃.ʃwa.te\
qu’ils/elles eussent  anchoité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɑ̃.ʃwa.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  anchoite  \ɑ̃.ʃwat\
  anchoitons  \ɑ̃.ʃwa.tɔ̃\
  anchoitez  \ɑ̃.ʃwa.te\
Passé
 aie  anchoité   \ɛ ɑ̃.ʃwa.te\ 
 ayons  anchoité   \ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.ʃwa.te\ 
 ayez  anchoité   \ɛ.je.z‿ɑ̃.ʃwa.te\