Conjugaison:français/redésaccoutumer


Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en français
redésaccoutumer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de redésaccoutumer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  redésaccoutume \ʒə  ʁə.de.za.ku.tym\
tu  redésaccoutumes \ty  ʁə.de.za.ku.tym\
il/elle/on  redésaccoutume \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.de.za.ku.tym\
nous  redésaccoutumons \nu  ʁə.de.za.ku.ty.mɔ̃\
vous  redésaccoutumez \vu  ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles  redésaccoutument \[il/ɛl]  ʁə.de.za.ku.tym\
Passé composé
j’ai  redésaccoutumé  \ʒ‿e ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu as  redésaccoutumé  \ty a ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on a  redésaccoutumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous avons  redésaccoutumé  \nu.z‿a.vɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous avez  redésaccoutumé  \vu.z‿a.ve ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles ont  redésaccoutumé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
Imparfait
je  redésaccoutumais \ʒə  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
tu  redésaccoutumais \ty  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
il/elle/on  redésaccoutumait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
nous  redésaccoutumions \nu  ʁə.de.za.ku.ty.mjɔ̃\
vous  redésaccoutumiez \vu  ʁə.de.za.ku.ty.mje\
ils/elles  redésaccoutumaient \[il/ɛl]  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  redésaccoutumé  \ʒ‿a.vɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu avais  redésaccoutumé  \ty a.vɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on avait  redésaccoutumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous avions  redésaccoutumé  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous aviez  redésaccoutumé  \vu.z‿a.vje ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles avaient  redésaccoutumé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
Passé simple
je  redésaccoutumai \ʒə  ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu  redésaccoutumas \ty  ʁə.de.za.ku.ty.ma\
il/elle/on  redésaccoutuma \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.de.za.ku.ty.ma\
nous  redésaccoutumâmes \nu  ʁə.de.za.ku.ty.mam\
vous  redésaccoutumâtes \vu  ʁə.de.za.ku.ty.mat\
ils/elles  redésaccoutumèrent \[il/ɛl]  ʁə.de.za.ku.ty.mɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  redésaccoutumé  \ʒ‿y ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu eus  redésaccoutumé  \ty y ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on eut  redésaccoutumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous eûmes  redésaccoutumé  \nu.z‿ym ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous eûtes  redésaccoutumé  \vu.z‿yt ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles eurent  redésaccoutumé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʁə.de.za.ku.ty.me\
Futur simple
je  redésaccoutumerai \ʒə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁe\
tu  redésaccoutumeras \ty  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁa\
il/elle/on  redésaccoutumera \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁa\
nous  redésaccoutumerons \nu  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɔ̃\
vous  redésaccoutumerez \vu  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁe\
ils/elles  redésaccoutumeront \[il/ɛl]  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  redésaccoutumé  \ʒ‿o.ʁe ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu auras  redésaccoutumé  \ty o.ʁa ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on aura  redésaccoutumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous aurons  redésaccoutumé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous aurez  redésaccoutumé  \vu.z‿o.ʁe ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles auront  redésaccoutumé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\

Subjonctif

Présent
que je  redésaccoutume \kə ʒə  ʁə.de.za.ku.tym\
que tu  redésaccoutumes \kə ty  ʁə.de.za.ku.tym\
qu’il/elle/on  redésaccoutume \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.de.za.ku.tym\
que nous  redésaccoutumions \kə nu  ʁə.de.za.ku.ty.mjɔ̃\
que vous  redésaccoutumiez \kə vu  ʁə.de.za.ku.ty.mje\
qu’ils/elles  redésaccoutument \k‿[il/ɛl]  ʁə.de.za.ku.tym\
Passé
que j’aie  redésaccoutumé  \kə ʒ‿ɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
que tu aies  redésaccoutumé  \kə ty ɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’il/elle/on ait  redésaccoutumé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
que nous ayons  redésaccoutumé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
que vous ayez  redésaccoutumé  \kə vu.z‿ɛ.je ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’ils/elles aient  redésaccoutumé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
Imparfait
que je  redésaccoutumasse \kə ʒə  ʁə.de.za.ku.ty.mas\
que tu  redésaccoutumasses \kə ty  ʁə.de.za.ku.ty.mas\
qu’il/elle/on  redésaccoutumât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.de.za.ku.ty.ma\
que nous  redésaccoutumassions \kə nu  ʁə.de.za.ku.ty.ma.sjɔ̃\
que vous  redésaccoutumassiez \kə vu  ʁə.de.za.ku.ty.ma.sje\
qu’ils/elles  redésaccoutumassent \k‿[il/ɛl]  ʁə.de.za.ku.ty.mas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  redésaccoutumé  \kə ʒ‿ys ʁə.de.za.ku.ty.me\
que tu eusses  redésaccoutumé  \kə ty ys ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’il/elle/on eût  redésaccoutumé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.de.za.ku.ty.me\
que nous eussions  redésaccoutumé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
que vous eussiez  redésaccoutumé  \kə vu.z‿y.sje ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’ils/elles eussent  redésaccoutumé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʁə.de.za.ku.ty.me\

Conditionnel

Présent
je  redésaccoutumerais \ʒə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
tu  redésaccoutumerais \ty  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  redésaccoutumerait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
nous  redésaccoutumerions \nu  ʁə.de.za.ku.ty.mə.ʁjɔ̃\
vous  redésaccoutumeriez \vu  ʁə.de.za.ku.ty.mə.ʁje\
ils/elles  redésaccoutumeraient \[il/ɛl]  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  redésaccoutumé  \ʒ‿o.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu aurais  redésaccoutumé  \ty o.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on aurait  redésaccoutumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous aurions  redésaccoutumé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous auriez  redésaccoutumé  \vu.z‿o.ʁje ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles auraient  redésaccoutumé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\

Impératif

Présent
  redésaccoutume  \ʁə.de.za.ku.tym\
  redésaccoutumons  \ʁə.de.za.ku.ty.mɔ̃\
  redésaccoutumez  \ʁə.de.za.ku.ty.me\
Passé
 aie  redésaccoutumé   \ɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\ 
 ayons  redésaccoutumé   \ɛ.jɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\ 
 ayez  redésaccoutumé   \ɛ.je ʁə.de.za.ku.ty.me\ 

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en français
se redésaccoutumer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de se redésaccoutumer, verbe réfléchi du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je me  redésaccoutume \ʒə mə  ʁə.de.za.ku.tym\
tu te  redésaccoutumes \ty tə  ʁə.de.za.ku.tym\
il/elle/on se  redésaccoutume \[il/ɛl/ɔ̃] sə  ʁə.de.za.ku.tym\
nous nous  redésaccoutumons \nu nu  ʁə.de.za.ku.ty.mɔ̃\
vous vous  redésaccoutumez \vu vu  ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles se  redésaccoutument \[il/ɛl] sə  ʁə.de.za.ku.tym\
Passé composé
je me suis  redésaccoutumé  \ʒə mə sɥi ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu t’es  redésaccoutumé  \ty t‿ɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on s’est  redésaccoutumé  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿ɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous nous sommes  redésaccoutumés  \nu nu sɔm ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous vous êtes  redésaccoutumés  \vu vu.z‿ɛt ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles se sont  redésaccoutumés  \[i/ɛ]l sə sɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
Imparfait
je me  redésaccoutumais \ʒə mə  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
tu te  redésaccoutumais \ty tə  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
il/elle/on se  redésaccoutumait \[il/ɛl/ɔ̃] sə  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
nous nous  redésaccoutumions \nu nu  ʁə.de.za.ku.ty.mjɔ̃\
vous vous  redésaccoutumiez \vu vu  ʁə.de.za.ku.ty.mje\
ils/elles se  redésaccoutumaient \[il/ɛl] sə  ʁə.de.za.ku.ty.mɛ\
Plus-que-parfait
je m’étais  redésaccoutumé  \ʒə m‿e.tɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu t’étais  redésaccoutumé  \ty t‿e.tɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on s’était  redésaccoutumé  \[il/ɛl/ɔ̃] s‿e.tɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous nous étions  redésaccoutumés  \nu nu.z‿e.tjɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous vous étiez  redésaccoutumés  \vu vu.z‿e.tje ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles s’étaient  redésaccoutumés  \[i/ɛ]l s‿e.tɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
Passé simple
je me  redésaccoutumai \ʒə mə  ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu te  redésaccoutumas \ty tə  ʁə.de.za.ku.ty.ma\
il/elle/on se  redésaccoutuma \[il/ɛl/ɔ̃] sə  ʁə.de.za.ku.ty.ma\
nous nous  redésaccoutumâmes \nu nu  ʁə.de.za.ku.ty.mam\
vous vous  redésaccoutumâtes \vu vu  ʁə.de.za.ku.ty.mat\
ils/elles se  redésaccoutumèrent \[il/ɛl] sə  ʁə.de.za.ku.ty.mɛʁ\
Passé antérieur
je me fus  redésaccoutumé  \ʒə mə fy ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu te fus  redésaccoutumé  \ty tə fy ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on se fut  redésaccoutumé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə fy ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous nous fûmes  redésaccoutumés  \nu nu fym ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous vous fûtes  redésaccoutumés  \vu vu fyt ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles se furent  redésaccoutumés  \[i/ɛ]l sə fyʁ ʁə.de.za.ku.ty.me\
Futur simple
je me  redésaccoutumerai \ʒə mə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁe\
tu te  redésaccoutumeras \ty tə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁa\
il/elle/on se  redésaccoutumera \[il/ɛl/ɔ̃] sə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁa\
nous nous  redésaccoutumerons \nu nu  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɔ̃\
vous vous  redésaccoutumerez \vu vu  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁe\
ils/elles se  redésaccoutumeront \[il/ɛl] sə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
je me serai  redésaccoutumé  \ʒə mə sə.ʁe ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu te seras  redésaccoutumé  \ty tə sə.ʁa ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on se sera  redésaccoutumé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁa ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous nous serons  redésaccoutumés  \nu nu sə.ʁɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous vous serez  redésaccoutumés  \vu vu sə.ʁe ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles se seront  redésaccoutumés  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\

Subjonctif

Présent
que je me  redésaccoutume \kə ʒə mə  ʁə.de.za.ku.tym\
que tu te  redésaccoutumes \kə ty tə  ʁə.de.za.ku.tym\
qu’il/elle/on se  redésaccoutume \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə  ʁə.de.za.ku.tym\
que nous nous  redésaccoutumions \kə nu nu  ʁə.de.za.ku.ty.mjɔ̃\
que vous vous  redésaccoutumiez \kə vu vu  ʁə.de.za.ku.ty.mje\
qu’ils/elles se  redésaccoutument \k‿[il/ɛl] sə  ʁə.de.za.ku.tym\
Passé
que je me sois  redésaccoutumé  \kə ʒə mə swa ʁə.de.za.ku.ty.me\
que tu te sois  redésaccoutumé  \kə ty tə swa ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’il/elle/on se soit  redésaccoutumé  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə swa ʁə.de.za.ku.ty.me\
que nous nous soyons  redésaccoutumés  \kə nu nu swa.jɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
que vous vous soyez  redésaccoutumés  \kə vu vu swa.je ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’ils/elles se soient  redésaccoutumés  \k‿[i/ɛ]l sə swa ʁə.de.za.ku.ty.me\
Imparfait
que je me  redésaccoutumasse \kə ʒə mə  ʁə.de.za.ku.ty.mas\
que tu te  redésaccoutumasses \kə ty tə  ʁə.de.za.ku.ty.mas\
qu’il/elle/on se  redésaccoutumât \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə  ʁə.de.za.ku.ty.ma\
que nous nous  redésaccoutumassions \kə nu nu  ʁə.de.za.ku.ty.ma.sjɔ̃\
que vous vous  redésaccoutumassiez \kə vu vu  ʁə.de.za.ku.ty.ma.sje\
qu’ils/elles se  redésaccoutumassent \k‿[il/ɛl] sə  ʁə.de.za.ku.ty.mas\
Plus-que-parfait
que je me fusse  redésaccoutumé  \kə ʒə mə fys ʁə.de.za.ku.ty.me\
que tu te fusses  redésaccoutumé  \kə ty tə fys ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’il/elle/on se fût  redésaccoutumé  \k‿[il/ɛl/ɔ̃] sə fy ʁə.de.za.ku.ty.me\
que nous nous fussions  redésaccoutumés  \kə nu nu fy.sjɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
que vous vous fussiez  redésaccoutumés  \kə vu vu fy.sje ʁə.de.za.ku.ty.me\
qu’ils/elles se fussent  redésaccoutumés  \k‿[i/ɛ]l sə fys ʁə.de.za.ku.ty.me\

Conditionnel

Présent
je me  redésaccoutumerais \ʒə mə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
tu te  redésaccoutumerais \ty tə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
il/elle/on se  redésaccoutumerait \[il/ɛl/ɔ̃] sə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
nous nous  redésaccoutumerions \nu nu  ʁə.de.za.ku.ty.mə.ʁjɔ̃\
vous vous  redésaccoutumeriez \vu vu  ʁə.de.za.ku.ty.mə.ʁje\
ils/elles se  redésaccoutumeraient \[il/ɛl] sə  ʁə.de.za.ku.ty.m(ə.)ʁɛ\
Passé
je me serais  redésaccoutumé  \ʒə mə sə.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
tu te serais  redésaccoutumé  \ty tə sə.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
il/elle/on se serait  redésaccoutumé  \[il/ɛl/ɔ̃] sə sə.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\
nous nous serions  redésaccoutumés  \nu nu sə.ʁjɔ̃ ʁə.de.za.ku.ty.me\
vous vous seriez  redésaccoutumés  \vu vu sə.ʁje ʁə.de.za.ku.ty.me\
ils/elles se seraient  redésaccoutumés  \[i/ɛ]l sə sə.ʁɛ ʁə.de.za.ku.ty.me\

Impératif