Breton modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté plegen
Adoucissante blegen
Spirante flegen

plegen \ˈpleː.ɡɛn\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe plegañ/plegiñ.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe 1 modifier

Présent Prétérit
ik pleeg placht
jij pleegt
hij, zij, het pleegt
wij plegen plachten
jullie plegen
zij plegen
u pleegt placht
Auxiliaire Participe présent Participe passé
plegend

plegen \ˈpleɣə(n)\ intransitif

  1. avoir coutume, avoir l’habitude de, être habitué à.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,8 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Verbe 2 modifier

Présent Prétérit
ik pleeg pleegde
jij pleegt
hij, zij, het pleegt
wij plegen pleegden
jullie plegen
zij plegen
u pleegt pleegde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben plegend gepleegd

plegen \ˈpleɣə(n)\ transitif

  1. Faire.
    • een plasje plegen
      faire pipi
  2. Commettre, perpétrer.
    • hij pleegde een dubbele moord
      il a commis un double meurtre

Synonymes modifier

faire
commettre

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]