Voir aussi : -aren, ären, Ären, Arén, Aren

Forme de verbe

modifier

aren \ˈɑːrɛn\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe arat/ariñ.

Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe arar
Subjonctif Présent que (yo) aren
que (tú) aren
que (vos) aren
que (él/ella/usted) aren
que (nosotros-as) aren
que (vosotros-as) aren
que (os) aren
(ellos-as/ustedes) aren
Imparfait (en -ra) que (yo) aren
que (tú) aren
que (vos) aren
que (él/ella/usted) aren
que (nosotros-as) aren
que (vosotros-as) aren
que (os) aren
(ellos-as/ustedes) aren
Imparfait (en -se) que (yo) aren
que (tú) aren
que (vos) aren
que (él/ella/usted) aren
que (nosotros-as) aren
que (vosotros-as) aren
que (os) aren
(ellos-as/ustedes) aren
Futur que (yo) aren
que (tú) aren
que (vos) aren
que (él/ella/usted) aren
que (nosotros-as) aren
que (vosotros-as) aren
que (os) aren
(ellos-as/ustedes) aren
Impératif Présent (tú) aren
(vos) aren
(usted) aren
(nosotros-as) aren
(vosotros-as) aren
(os) aren
(ustedes) aren

aren \ˈa.ɾen\

  1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de arar.
  2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de arar.

Synonymes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
Non muté aren arennau
Prothèse h haren harennau

aren \Prononciation ?\ féminin

  1. Rein.