dezhañ
BretonModifier
Forme de préposition Modifier
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | din |
2e du sing. | dit |
3e masc. du sing. | dezhañ |
3e fém. du sing. | dezhi |
1re du plur. | dimp ou deomp |
2e du plur. | deocʼh |
3e du plur. | dezho ou dezhe |
Impersonnel | deor |
dezhañ \ˈdeː(z)ã\
- Troisième personne du singulier masculin de la préposition da.
- A-hont n’eo ket dezañ. — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 1 : Le langage figuré, Emgleo Breiz - Brud Nevez, 1970, page 121)
- Là-bas ce n’est pas à lui.
- [...]
Dezhañ pinvidigezh, enorioù
Din-me paourentez ha dispriz
Met ’drokfen ket evit teñzorioù
Va Bro, va Yezh ha va Frankiz ! — (Anjela Duval, Karantez-vro, in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, page 207)- [...]
À lui richesse, honneurs
À moi pauvreté et mépris
Mais je n’échangerais (ne troquerais) pas pour des trésors
Mon Pays, ma Langue et ma Liberté !
- [...]
- A-hont n’eo ket dezañ. — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 1 : Le langage figuré, Emgleo Breiz - Brud Nevez, 1970, page 121)