rostit
Breton modifier
Forme de verbe modifier
rostit \ˈrɔstit\
Catalan modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif modifier
rostit
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Participe passé de rostir.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
rostit \rusˈtit\ |
rostits \rusˈtit͡s\ |
rostit \rusˈtit\ masculin (graphie normalisée)
- Rôti.
Un rostit de buòu.
- Un rôti de bœuf.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | rostit \rusˈtit\ |
rostits \rusˈtit͡s\ |
Féminin | rostida \rusˈtiðo̞\ |
rostidas \rusˈtiðo̞s\ |
rostit \rusˈtit\ (graphie normalisée)
- Rôti.
De castanhas rostidas.
- Des marrons grillés.
- (Éducation) (Sens figuré) (Familier) Collé (à un examen).
Me soi fach rostit al bachelierat.
- Je me suis fait coller au baccalauréat.
Forme de verbe modifier
rostit \rusˈtit\
- Participe passé de rostir.
Prononciation modifier
- Béarn (France) : écouter « rostit [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références modifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2