toull ar bater
Breton modifier
Étymologie modifier
- (Attesté en 1869) Composé de toull (« trou »), ar (« le, la ») et pater (« pater »), littéralement « trou du pater ».
Locution nominale modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | toull ar bater |
Adoucissante | doull ar bater |
toull ar bater \tul‿ar ˈba.tɛr\ masculin
- (Familier) (Par plaisanterie) Bouche.
- Unan euz arré goz zo dall,
Mæs eûz an dôl ne ia ket fall !
Skéi a ra en toull ar Bater
Ken éeun ével pa velfé skler ! — (J. L. Q., Eun eured coz, in Feiz ha Breiz, no 214, 6 mars 1869, page 39)- L’un des vieux est aveugle,
Mais à table il ne va pas mal !
Il envoie dans la bouche
Aussi droit que s’il voyait clair !
- L’un des vieux est aveugle,
- Pa cʼhellas e vouezh kavout hent adarre dre doull ar bater ecʼh hopas kement da cʼhoulenn skoazell. — (Yeun ar Gow, Geriaoueg ha notennoù yezh, Hor Yezh, 2000, page 136)
- Quand sa voix put trouver le chemin de nouveau par la bouche, il cria autant pour demander de l’aide.
- Unan euz arré goz zo dall,