ετερόκλιτος

Grec

Étymologie

Du grec ancien ἑτερόκλιτος, heteróklitos.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ετερόκλιτος		ετερόκλιτη		ετερόκλιτο
génitif		ετερόκλιτου		ετερόκλιτης		ετερόκλιτου
accusatif		ετερόκλιτο		ετερόκλιτη		ετερόκλιτο
vocatif		ετερόκλιτε		ετερόκλιτη		ετερόκλιτο
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ετερόκλιτοι		ετερόκλιτες		ετερόκλιτα
génitif		ετερόκλιτων		ετερόκλιτων		ετερόκλιτων
accusatif		ετερόκλιτους		ετερόκλιτες		ετερόκλιτα
vocatif		ετερόκλιτοι		ετερόκλιτες		ετερόκλιτα

ετερόκλιτος \ɛ.tɛ.ˈɾɔ.kli.tɔs\

1. (Linguistique) (Grammaire en grec ancien) Qualifie les mots dont les terminaisons sont empruntées à deux ou plusieurs déclinaisons différentes.