στυγερός

Grec ancien

Étymologie

De στυγέω, stygéō (« haïr »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στυγερός		στυγερή		στυγερόν
vocatif		στυγερέ		στυγερή		στυγερόν
accusatif		στυγερόν		στυγερήν		στυγερόν
génitif		στυγεροῦ		στυγερῆς		στυγεροῦ
datif		στυγερῷ		στυγερῇ		στυγερῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στυγερώ		στυγερά		στυγερώ
vocatif		στυγερώ		στυγερά		στυγερώ
accusatif		στυγερώ		στυγερά		στυγερώ
génitif		στυγεροῖν		στυγεραῖν		στυγεροῖν
datif		στυγεροῖν		στυγεραῖν		στυγεροῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στυγεροί		στυγεραί		στυγερά
vocatif		στυγεροί		στυγεραί		στυγερά
accusatif		στυγερούς		στυγεράς		στυγερά
génitif		στυγερῶν		στυγερῶν		στυγερῶν
datif		στυγεροῖς		στυγεραῖς		στυγεροῖς

στυγερός, stygerós

1. Haï, haïssable.
   • καὶ πρὶν μὲν αἰὲν νυχίου
     δείματος ἦν μοι προβολὰ
     καὶ βελέων θούριος Αἴας·
     νῦν δ᾽ οὗτος ἀνεῖται στυγερῷ
     δαίμονι· τίς μοι, τίς ἔτ᾽ οὖν
     τέρψις ἐπέσται;
     γενοίμαν ἵν᾽ ὑλᾶεν ἔπεστι πόντου
     πρόβλημ᾽ ἁλίκλυστον, ἄκραν
     ὑπὸ πλάκα Σουνίου,
     τὰς ἱερὰς ὅπως
     προσείποιμεν Ἀθάνας. — (Sophocle, Ajax ; traduction)

     Autrefois, contre les craintes de la nuit et contre les traits ennemis, le vaillant Ajax était mon rempart ; mais maintenant il est la proie d’une divinité odieuse. Quel plaisir me reste-t-il désormais ? Que ne suis-je à l’ombre des bois qui couronnent le promontoire de Sunium et ses vagues retentissantes, pour saluer les murs sacrés d’Athènes !

Synonymes

• στυγνός

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : στυγερός

Prononciation

• *\sty.ɡe.rós\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\sty.ɡɛˈros\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\sty.ɣeˈros\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\sty.ʝeˈros\ (Byzance (X^e siècle))
• *\sti.ʝeˈros\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• « στυγερός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage