ἀγράμματος

Grec ancien

Étymologie

Composé de ἀ-, a- (« in- ») et de γράμμα, γράμματος, grámma, grámmatos (« lettre, instruction »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀγράμματος		ἀγράμματος		ἀγράμματον
vocatif		ἀγράμματε		ἀγράμματε		ἀγράμματον
accusatif		ἀγράμματον		ἀγράμματον		ἀγράμματον
génitif		ἀγραμμάτου		ἀγραμμάτου		ἀγραμμάτου
datif		ἀγραμμάτῳ		ἀγραμμάτῳ		ἀγραμμάτῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀγραμμάτω		ἀγραμμάτω		ἀγραμμάτω
vocatif		ἀγραμμάτω		ἀγραμμάτω		ἀγραμμάτω
accusatif		ἀγραμμάτω		ἀγραμμάτω		ἀγραμμάτω
génitif		ἀγραμμάτοιν		ἀγραμμάτοιν		ἀγραμμάτοιν
datif		ἀγραμμάτοιν		ἀγραμμάτοιν		ἀγραμμάτοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀγράμματοι		ἀγράμματοι		ἀγράμματα
vocatif		ἀγράμματοι		ἀγράμματοι		ἀγράμματα
accusatif		ἀγραμμάτους		ἀγραμμάτους		ἀγράμματα
génitif		ἀγραμμάτων		ἀγραμμάτων		ἀγραμμάτων
datif		ἀγραμμάτοις		ἀγραμμάτοις		ἀγραμμάτοις

ἀγράμματος, agrámmatos

1. Illettré.

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : αγράμματος

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage