Conjugaison:français/graviter

Conjugaison en français
graviter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de graviter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  gravite \ʒə  ɡʁa.vit\
tu  gravites \ty  ɡʁa.vit\
il/elle/on  gravite \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.vit\
nous  gravitons \nu  ɡʁa.vi.tɔ̃\
vous  gravitez \vu  ɡʁa.vi.te\
ils/elles  gravitent \[il/ɛl]  ɡʁa.vit\
Passé composé
j’ai  gravité  \ʒ‿e ɡʁa.vi.te\
tu as  gravité  \ty a ɡʁa.vi.te\
il/elle/on a  gravité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ɡʁa.vi.te\
nous avons  gravité  \nu.z‿a.vɔ̃ ɡʁa.vi.te\
vous avez  gravité  \vu.z‿a.ve ɡʁa.vi.te\
ils/elles ont  gravité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ɡʁa.vi.te\
Imparfait
je  gravitais \ʒə  ɡʁa.vi.tɛ\
tu  gravitais \ty  ɡʁa.vi.tɛ\
il/elle/on  gravitait \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.vi.tɛ\
nous  gravitions \nu  ɡʁa.vi.tjɔ̃\
vous  gravitiez \vu  ɡʁa.vi.tje\
ils/elles  gravitaient \[il/ɛl]  ɡʁa.vi.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  gravité  \ʒ‿a.vɛ ɡʁa.vi.te\
tu avais  gravité  \ty a.vɛ ɡʁa.vi.te\
il/elle/on avait  gravité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ɡʁa.vi.te\
nous avions  gravité  \nu.z‿a.vjɔ̃ ɡʁa.vi.te\
vous aviez  gravité  \vu.z‿a.vje ɡʁa.vi.te\
ils/elles avaient  gravité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ɡʁa.vi.te\
Passé simple
je  gravitai \ʒə  ɡʁa.vi.te\
tu  gravitas \ty  ɡʁa.vi.ta\
il/elle/on  gravita \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.vi.ta\
nous  gravitâmes \nu  ɡʁa.vi.tam\
vous  gravitâtes \vu  ɡʁa.vi.tat\
ils/elles  gravitèrent \[il/ɛl]  ɡʁa.vi.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  gravité  \ʒ‿y ɡʁa.vi.te\
tu eus  gravité  \ty y ɡʁa.vi.te\
il/elle/on eut  gravité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ɡʁa.vi.te\
nous eûmes  gravité  \nu.z‿ym ɡʁa.vi.te\
vous eûtes  gravité  \vu.z‿yt ɡʁa.vi.te\
ils/elles eurent  gravité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ɡʁa.vi.te\
Futur simple
je  graviterai \ʒə  ɡʁa.vi.t(ə.)ʁe\
tu  graviteras \ty  ɡʁa.vi.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  gravitera \[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.vi.t(ə.)ʁa\
nous  graviterons \nu  ɡʁa.vi.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  graviterez \vu  ɡʁa.vi.t(ə.)ʁe\
ils/elles  graviteront \[il/ɛl]  ɡʁa.vi.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  gravité  \ʒ‿o.ʁe ɡʁa.vi.te\
tu auras  gravité  \ty o.ʁa ɡʁa.vi.te\
il/elle/on aura  gravité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɡʁa.vi.te\
nous aurons  gravité  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ɡʁa.vi.te\
vous aurez  gravité  \vu.z‿o.ʁe ɡʁa.vi.te\
ils/elles auront  gravité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ɡʁa.vi.te\

Subjonctif

Présent
que je  gravite \kə ʒə  ɡʁa.vit\
que tu  gravites \kə ty  ɡʁa.vit\
qu’il/elle/on  gravite \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.vit\
que nous  gravitions \kə nu  ɡʁa.vi.tjɔ̃\
que vous  gravitiez \kə vu  ɡʁa.vi.tje\
qu’ils/elles  gravitent \k‿[il/ɛl]  ɡʁa.vit\
Passé
que j’aie  gravité  \kə ʒ‿ɛ ɡʁa.vi.te\
que tu aies  gravité  \kə ty ɛ ɡʁa.vi.te\
qu’il/elle/on ait  gravité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ɡʁa.vi.te\
que nous ayons  gravité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ɡʁa.vi.te\
que vous ayez  gravité  \kə vu.z‿ɛ.je ɡʁa.vi.te\
qu’ils/elles aient  gravité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ɡʁa.vi.te\
Imparfait
que je  gravitasse \kə ʒə  ɡʁa.vi.tas\
que tu  gravitasses \kə ty  ɡʁa.vi.tas\
qu’il/elle/on  gravitât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ɡʁa.vi.ta\
que nous  gravitassions \kə nu  ɡʁa.vi.ta.sjɔ̃\
que vous  gravitassiez \kə vu  ɡʁa.vi.ta.sje\
qu’ils/elles  gravitassent \k‿[il/ɛl]  ɡʁa.vi.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  gravité  \kə ʒ‿ys ɡʁa.vi.te\
que tu eusses  gravité  \kə ty ys ɡʁa.vi.te\
qu’il/elle/on eût  gravité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ɡʁa.vi.te\
que nous eussions  gravité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ɡʁa.vi.te\
que vous eussiez  gravité  \kə vu.z‿y.sje ɡʁa.vi.te\
qu’ils/elles eussent  gravité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ɡʁa.vi.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  gravite  \ɡʁa.vit\
  gravitons  \ɡʁa.vi.tɔ̃\
  gravitez  \ɡʁa.vi.te\
Passé
 aie  gravité   \ɛ ɡʁa.vi.te\ 
 ayons  gravité   \ɛ.jɔ̃ ɡʁa.vi.te\ 
 ayez  gravité   \ɛ.je ɡʁa.vi.te\