gravitas
Français modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe graviter | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
tu gravitas | ||
gravitas \ɡʁa.vi.ta\
- Deuxième personne du singulier du passé simple de graviter.
Prononciation modifier
- Mulhouse (France) : écouter « gravitas [Prononciation ?] »
Espéranto modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe graviti | |
---|---|
Présent de l’indicatif | gravitas |
gravitas \ɡra.ˈvi.tas\
- Présent du verbe graviti (intransitif).
Latin modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | gravitas | gravitatēs |
Vocatif | gravitas | gravitatēs |
Accusatif | gravitatem | gravitatēs |
Génitif | gravitatis | gravitatum |
Datif | gravitatī | gravitatibus |
Ablatif | gravitatĕ | gravitatibus |
grăvĭtās \Prononciation ?\ féminin
- Pesanteur, lourdeur.
- (Sens figuré) Importance, poids, force, vigueur.
gravitas civitatis
- l’importance d’une cité
gravitas sententiarum
- la force des pensées
gravitas acrior verborum
- une énergie plus accentuée dans les paroles
gravitas morbi
- force (violence) d’une maladie
- Dignité, élévation, noblesse, solennité, sérieux
- Fermeté et dignité de caractère.
- Consulem ego tum quaerebam, consulem inquam, non illum quidem quem in hoc maiali invenire non possem, qui tantam rei publicae causam gravitate et consilio suo tueretur, sed qui tamquam truncus atque stipes, si stetisset modo, posset sustinere tamen titulum consulatus. — (Cicéron, Piso, IX)
- Je cherchais alors un consul, oui, un consul, non pas tel que je ne pouvais le trouver dans une brute, non pas un magistrat suprême, qui, par sa prudence et sa fermeté, pût défendre la cause de l'État, mais un homme qui pût du moins, comme une souche et un tronc, rester debout et porter l'enseigne du consulat. — (traduction)
- Consulem ego tum quaerebam, consulem inquam, non illum quidem quem in hoc maiali invenire non possem, qui tantam rei publicae causam gravitate et consilio suo tueretur, sed qui tamquam truncus atque stipes, si stetisset modo, posset sustinere tamen titulum consulatus. — (Cicéron, Piso, IX)
- Dureté, rigueur.
- Élévation, cherté.
gravitas annonae
- cherté des vivres (difficulté d’approvisionnement)
- État malsain, insalubrité.
- État de lourdeur, d’embarras, incommodité, malaise.
- État de grossesse.
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Anglais : gravitas, gravity
- Catalan : gravitat
- Espagnol : gravedad
- Français : gravité
- Italien : gravità
- Néerlandais : graviteit
- Portugais : gravidade
- Roumain : greutate
Voir aussi modifier
- gravitas sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références modifier
- « gravitas », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Portugais modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe gravitar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
tu gravitas | ||
gravitas \gɾɐ.ˈvi.tɐʃ\ (Lisbonne) \gɾa.ˈvi.təs\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent de l’indicatif de gravitar.