arest
Ancien français modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
arest *\Prononciation ?\ masculin
- Arrestation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Arrêt, délai.
- Renart s’en va tot sanz arest, — (Roman du Renart, édition de Méon, t. 1, page 144.)
- Renart s’en va tot sanz arest, — (Roman du Renart, édition de Méon, t. 1, page 144.)
- Prison.
- tenir arest, rester en prison.
Variantes modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Références modifier
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
- « arrêt », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage
Tchèque modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | arest | aresty |
Génitif | arestu | arestů |
Datif | arestu | arestům |
Accusatif | arest | aresty |
Vocatif | areste | aresty |
Locatif | arestu | arestech |
Instrumental | arestem | aresty |
arest \Prononciation ?\ masculin inanimé
- Prison.
Dva milicionáři s namířenými bambitkami, jeden vpředu, jeden vzadu, ho odvedli do arestu.
- …l’ont emmené en prison.
Synonymes modifier
Références modifier
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage