Néerlandais modifier

Étymologie modifier

A rapprocher de l’anglais break et de l’allemand brechen, de même sens.

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik breek brak
jij breekt
hij, zij, het breekt
wij breken braken
jullie breken
zij breken
u breekt brak
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben brekend gebroken

breken \bɾeː.kǝː\ transitif ou intransitif

  1. Briser, casser, rompre.
    • Noten breken.
      Briser des noix.
    • De stilte breken.
      Rompre le silence.
    • (Religion) Het brood breken.
      Rompre le pain.
  2. (Technique) Cisailler.
  3. (Intransitif) Rompre, se casser, se briser.
    • Breken met een organisatie.
      Rompre avec une organisation, être en rupture de ban avec une organisation.
  4. (Technique) Se cisailler.
    • De bevestigingsbouten van het lager zijn gebroken.
      Les boulons de fixation du palier se sont cisaillés.

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,6 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]