cridar
Ancien occitan modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
cridar \Prononciation ?\
Apparentés étymologiques modifier
- crizaillar
- crit
- crida
- cridor
- cridamen
- cridada
- cridoria
- cridaire
- cridiu
- escridar
- escridalar
- escridamen
Références modifier
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- prononciation générale : [kɾiˈða]
- valencien : [kɾiˈðaɾ]
- El Prat de Llobregat (Espagne) : écouter « cridar [Prononciation ?] »
Occitan modifier
Étymologie modifier
Verbe 1 modifier
cridar \kɾiˈða\ intransitif (graphie normalisée)
Synonymes modifier
Verbe 2 modifier
cridar \kɾiˈða\ transitif (graphie normalisée)
- Appeler.
- Crier.
- Gronder, réprimander.
- Publier, proclamer.
Se faguèt cridar.
- Il se fit gronder.
Cridar un mariatge.
- Publier les bans d’un mariage.
Synonymes modifier
Prononciation modifier
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2