dont da vezañ
Breton modifier
Étymologie modifier
- Composé de dont (« venir »), da (« à ») et bezañ (« être ») (avec une mutation consonantique par adoucissement bezañ → vezañ).
Locution verbale modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | dont da vezañ |
Adoucissante | zont da vezañ |
Mixte | tont da vezañ |
dont da vezañ \Prononciation ?\ (se conjugue → voir la conjugaison de dont)
- Devenir.
- A-raok komz eus studioù Andersen, gwelomp petra a oa deut da vezañ e vamm. — (Ernest ar Barzhig, Marvailhoù Andersen, in Al Liamm, no 137, novembre – décembre 1969, page 441)
- Avant de parler des études dʼAndersen, voyons ce quʼétait devenue sa mère.
- Dont a ra he dremm goant, he dremm hag he doa plijet da Amede ha da veur a hini all, da vezañ vil gant ar gounnar. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, page 60)
- Son beau visage, son visage qui avait plu à Amédée et à beaucoup d’autres, devient laid de colère.
- […] pa wisko an hiviz-se e skorno he holl izili, he cʼhorf a deuo da vezañ reut evel ur peul maen […]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 102)
- […] quand elle mettra cette chemise, tous ses membres gèleront, son corps deviendra raide comme un pilier de pierre […].
- A-raok komz eus studioù Andersen, gwelomp petra a oa deut da vezañ e vamm. — (Ernest ar Barzhig, Marvailhoù Andersen, in Al Liamm, no 137, novembre – décembre 1969, page 441)
Références modifier
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 418a