gein
Ancien français modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
gein *\Prononciation ?\ masculin
- Marc de raisin.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes modifier
Anagrammes modifier
Références modifier
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Breton modifier
Forme de nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kein | keinoù |
Adoucissante | gein | geinoù |
Spirante | cʼhein | cʼheinoù |
gein \ˈɡɛjn\ masculin
- Forme mutée de kein par adoucissement.
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | gein | geinen |
Diminutif | geintje | geintjes |
gein \Prononciation ?\ masculin
- Plaisir, plaisanterie.
voor de gein.
- pour le plaisir.
- Blague, plaisanterie, farce.
een geintje uithalen.
- faire une farce.
Synonymes modifier
plaisir
- plezier, aardigheid, lol, pret
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 91,3 % des Flamands,
- 98,1 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « gein [Prononciation ?] »
Anagrammes modifier
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]