heg
Forme de verbe
modifierheg \heːk\
- Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de hegen.
Prononciation
modifier- Berlin : écouter « heg [heːk] »
Étymologie
modifierNom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
heg | hegoù |
heg \ˈheːk\ masculin
Références
modifier- Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
Étymologie
modifier- Du vieux néerlandais *hegga, du proto-germanique *haggju, du indo-européen commun *kagʰyo-, *kagʰyóm.
Nom commun
modifierNombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | heg | heggen |
Diminutif | hegje | hegjes |
heg \hɛx\ féminin
- Haie.
Synonymes
modifierTaux de reconnaissance
modifier- En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
- 95,4 % des Flamands,
- 98,1 % des Néerlandais.
Prononciation
modifier→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- Pays-Bas : écouter « heg [Prononciation ?] »
Références
modifier- « heg » dans le Woordenlijst Nederlandse Taal de la Nederlandse Taalunie
- ↑ Le Grand mystère de Jésus’', 1530, page 111b
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]