Forme de verbe

modifier

heg \heːk\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de hegen.

Prononciation

modifier
  • Berlin : écouter « heg [heːk] »

Étymologie

modifier
De moyen breton hec[1], issu du gaulois Référence nécessaire.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
heg hegoù

heg \ˈheːk\ masculin

  1. Chicane, quenelle.
  2. Tourment, désagrément.

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du vieux néerlandais *hegga, du proto-germanique *haggju, du indo-européen commun *kagʰyo-, *kagʰyóm.

Nom commun

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Nom heg heggen
Diminutif hegje hegjes

heg \hɛx\ féminin

  1. Haie.

Synonymes

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
  • 95,4 % des Flamands,
  • 98,1 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références

modifier
  • « heg » dans le Woordenlijst Nederlandse Taal de la Nederlandse Taalunie
  1. Le Grand mystère de Jésus’', 1530, page 111b
  2. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]