instructor
Étymologie
modifier- Du latin instructor.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
instructor \Prononciation ?\ |
instructors \Prononciation ?\ |
instructor \Prononciation ?\
- (Éducation) Instituteur.
Variantes
modifierSynonymes
modifierPrononciation
modifier- (Région à préciser) : écouter « instructor [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Déverbal de instruo (« construire »), dérivé de instructum, avec le suffixe -tor.
Nom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | instructor | instructorēs |
Vocatif | instructor | instructorēs |
Accusatif | instructorem | instructorēs |
Génitif | instructoris | instructorum |
Datif | instructorī | instructoribus |
Ablatif | instructorĕ | instructoribus |
instructor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : instructrix)
Apparentés étymologiques
modifier- instructĭo (« construction - arrangement - instruction »)
- instructura (« action de construire »)
Dérivés dans d’autres langues
modifier- Anglais : instructor
- Espagnol : instructor
- Français : instructeur
- Italien : istruttore
Références
modifier- « instructor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage