tut
Conventions internationales
modifierSymbole
modifiertut
- (Linguistique) Code ISO 639-3 des langues altaïques.
Références
modifier- Documentation for ISO 639 identifier: tut, SIL International, 2025
Forme de verbe
modifierVoir la conjugaison du verbe taire | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on tut | ||
tut \ty\
- Troisième personne du singulier du passé simple du verbe taire.
M. Robin se tut de nouveau.
— (Bernard Clavel, Les Fruits de l’hiver, Robert Laffont, 1968)
Prononciation
modifierAnagrammes
modifierVoir aussi
modifierForme de verbe
modifierRéférences
modifier- « tut », dans Kotapedia
- Staren Fetcey, Grammaire officielle complète, Comité linguistique kotava (kotava.org), janvier 2025, 73 pages, p. 23
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun 1
modifierNom commun 2
modifierRéférences
modifier- Mathilde Jansen, Nicoline van der Sijs, Fieke van der Gucht, Johan De Caluwe, Atlas van de Nederlandse Taal, Lannoo, 2017, page 137
Étymologie
modifier- Du proto-grandes philipines centrales *ʔətut.
Nom commun
modifiertut \Prononciation ?\
Références
modifier- Jason William Lobel, Labi Hadji Sarip Riwarung, Maranao Revisited: An Overlooked Consonant Contrast and its Implications for Lexicography and Grammar, Oceanic Linguistics, 48:2, 2009, pp. 403–438