αἰδήμων
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- Du verbe αἰδέομαι, aidéomai (« avoir honte »).
Adjectif modifier
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | αἰδήμων | αἰδήμων | αἰδῆμον | |||
vocatif | αἰδῆμον | αἰδῆμον | αἰδῆμον | |||
accusatif | αἰδήμονα | αἰδήμονα | αἰδῆμον | |||
génitif | αἰδήμονος | αἰδήμονος | αἰδήμονος | |||
datif | αἰδήμονι | αἰδήμονι | αἰδήμονι | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | αἰδήμονε | αἰδήμονε | αἰδήμονε | |||
vocatif | αἰδήμονε | αἰδήμονε | αἰδήμονε | |||
accusatif | αἰδήμονε | αἰδήμονε | αἰδήμονε | |||
génitif | αἰδημόνοιν | αἰδημόνοιν | αἰδημόνοιν | |||
datif | αἰδημόνοιν | αἰδημόνοιν | αἰδημόνοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | αἰδήμονες | αἰδήμονες | αἰδήμονα | |||
vocatif | αἰδήμονες | αἰδήμονες | αἰδήμονα | |||
accusatif | αἰδήμονας | αἰδήμονας | αἰδήμονα | |||
génitif | αἰδημόνων | αἰδημόνων | αἰδημόνων | |||
datif | αἰδήμοσι(ν) | αἰδήμοσι(ν) | αἰδήμοσι(ν) |
αἰδήμων, aidếmôn *\a͜i.ˈdɛː.mɔːn\ (comparatif : αἰδημονέστερος ; superlatif : αἰδημονέστατος)
- Timide, présentable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés modifier
Références modifier
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en grec, sous licence CC BY-SA 4.0 : αἰδήμων. (liste des auteurs et autrices)