ευλαβής

Grec

Étymologie

Du grec ancien εὐλαβής, eulabếs.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ευλαβής		ευλαβής		ευλαβές
génitif		ευλαβούς		ευλαβούς		ευλαβούς
accusatif		ευλαβή		ευλαβή		ευλαβές
vocatif		ευλαβή		ευλαβής		ευλαβές
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ευλαβείς		ευλαβείς		ευλαβή
génitif		ευλαβών		ευλαβών		ευλαβών
accusatif		ευλαβείς		ευλαβείς		ευλαβή
vocatif		ευλαβείς		ευλαβείς		ευλαβή

ευλαβής (evlavís) \ɛ.vla.ˈvis\

1. Croyant.
2. Religieux. (Qui est pieux, qui vit selon les règles de la religion, qui est conforme à la religion.)