θεμέλιος

Grec ancien

Étymologie

De θέμα, théma.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		θεμέλιος		θεμέλιος		θεμέλιον
vocatif		θεμέλιε		θεμέλιε		θεμέλιον
accusatif		θεμέλιον		θεμέλιον		θεμέλιον
génitif		θεμελίου		θεμελίου		θεμελίου
datif		θεμελίῳ		θεμελίῳ		θεμελίῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		θεμελίω		θεμελίω		θεμελίω
vocatif		θεμελίω		θεμελίω		θεμελίω
accusatif		θεμελίω		θεμελίω		θεμελίω
génitif		θεμελίοιν		θεμελίοιν		θεμελίοιν
datif		θεμελίοιν		θεμελίοιν		θεμελίοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		θεμέλιοι		θεμέλιοι		θεμέλια
vocatif		θεμέλιοι		θεμέλιοι		θεμέλια
accusatif		θεμελίους		θεμελίους		θεμέλια
génitif		θεμελίων		θεμελίων		θεμελίων
datif		θεμελίοις		θεμελίοις		θεμελίοις

θεμέλιος, themélios *\tʰ.e.ˈme.li.os\ (Ancienne écriture : ϑεμέλιος)

1. De fondement, de fondation (pierre, assise du sol)

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	θεμέλιος	οἱ	θεμέλιοι	τὼ	θεμελίω
Vocatif		θεμέλιε		θεμέλιοι		θεμελίω
Accusatif	τὸν	θεμέλιον	τοὺς	θεμελίους	τὼ	θεμελίω
Génitif	τοῦ	θεμελίου	τῶν	θεμελίων	τοῖν	θεμελίοιν
Datif	τῷ	θεμελίῳ	τοῖς	θεμελίοις	τοῖν	θεμελίοιν

θεμέλιος, themélios *\tʰ.e.ˈme.li.os\ masculin (Ancienne écriture : ϑεμέλιος)

1. Pierre de fondation.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952