κουροτρόφος

Grec ancien

Étymologie

(Date à préciser) De κοῦρος et τρέφω.

 Référence nécessaire

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κουροτρόφος		κουροτρόφος		κουροτρόφον
vocatif		κουροτρόφε		κουροτρόφε		κουροτρόφον
accusatif		κουροτρόφον		κουροτρόφον		κουροτρόφον
génitif		κουροτρόφου		κουροτρόφου		κουροτρόφου
datif		κουροτρόφῳ		κουροτρόφῳ		κουροτρόφῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κουροτρόφω		κουροτρόφω		κουροτρόφω
vocatif		κουροτρόφω		κουροτρόφω		κουροτρόφω
accusatif		κουροτρόφω		κουροτρόφω		κουροτρόφω
génitif		κουροτρόφοιν		κουροτρόφοιν		κουροτρόφοιν
datif		κουροτρόφοιν		κουροτρόφοιν		κουροτρόφοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κουροτρόφοι		κουροτρόφοι		κουροτρόφα
vocatif		κουροτρόφοι		κουροτρόφοι		κουροτρόφα
accusatif		κουροτρόφους		κουροτρόφους		κουροτρόφα
génitif		κουροτρόφων		κουροτρόφων		κουροτρόφων
datif		κουροτρόφοις		κουροτρόφοις		κουροτρόφοις

κουροτρόφος *\Prononciation ?\

1. Courotrophe, qui nourrit ou élève de jeunes enfants (en parlant de femmes).
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. (En particulier) Qui nourrit ou élève de jeunes garçons.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• « κουροτρόφος », dans Anatole Bailly, Dictionnaire grec-français, Hachette, 1935 → consulter cet ouvrage