λιτανός

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de λιτή, litê (« prière »), avec le suffixe -ανός, -anós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		λιτανός		λιτανή		λιτανόν
vocatif		λιτανέ		λιτανή		λιτανόν
accusatif		λιτανόν		λιτανήν		λιτανόν
génitif		λιτανοῦ		λιτανῆς		λιτανοῦ
datif		λιτανῷ		λιτανῇ		λιτανῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		λιτανώ		λιτανά		λιτανώ
vocatif		λιτανώ		λιτανά		λιτανώ
accusatif		λιτανώ		λιτανά		λιτανώ
génitif		λιτανοῖν		λιταναῖν		λιτανοῖν
datif		λιτανοῖν		λιταναῖν		λιτανοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		λιτανοί		λιταναί		λιτανά
vocatif		λιτανοί		λιταναί		λιτανά
accusatif		λιτανούς		λιτανάς		λιτανά
génitif		λιτανῶν		λιτανῶν		λιτανῶν
datif		λιτανοῖς		λιταναῖς		λιτανοῖς

λιτανός, litanós *\Prononciation ?\

1. Priant, suppliant.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• λιτανά
  • λιτανεύω (« prier, supplier »)

Références

• « λιτανός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage