μακροχρόνιος

Grec ancien

Étymologie

de μακρός et de χρόνιος

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		μαϰϱοχϱόνιος		μαϰϱοχϱόνιος		μαϰϱοχϱόνιον
vocatif		μαϰϱοχϱόνιε		μαϰϱοχϱόνιε		μαϰϱοχϱόνιον
accusatif		μαϰϱοχϱόνιον		μαϰϱοχϱόνιον		μαϰϱοχϱόνιον
génitif		μαϰϱοχϱονίου		μαϰϱοχϱονίου		μαϰϱοχϱονίου
datif		μαϰϱοχϱονίῳ		μαϰϱοχϱονίῳ		μαϰϱοχϱονίῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		μαϰϱοχϱονίω		μαϰϱοχϱονίω		μαϰϱοχϱονίω
vocatif		μαϰϱοχϱονίω		μαϰϱοχϱονίω		μαϰϱοχϱονίω
accusatif		μαϰϱοχϱονίω		μαϰϱοχϱονίω		μαϰϱοχϱονίω
génitif		μαϰϱοχϱονίοιν		μαϰϱοχϱονίοιν		μαϰϱοχϱονίοιν
datif		μαϰϱοχϱονίοιν		μαϰϱοχϱονίοιν		μαϰϱοχϱονίοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		μαϰϱοχϱόνιοι		μαϰϱοχϱόνιοι		μαϰϱοχϱόνια
vocatif		μαϰϱοχϱόνιοι		μαϰϱοχϱόνιοι		μαϰϱοχϱόνια
accusatif		μαϰϱοχϱονίους		μαϰϱοχϱονίους		μαϰϱοχϱόνια
génitif		μαϰϱοχϱονίων		μαϰϱοχϱονίων		μαϰϱοχϱονίων
datif		μαϰϱοχϱονίοις		μαϰϱοχϱονίοις		μαϰϱοχϱονίοις

μακροχρόνιος, ος, ον . Autre écriture : μαϰϱοχϱόνιος.

1. Qui dure longtemps.
2. Qui dure ou vit longtemps.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952