σημαντός

Grec ancien

Étymologie

De σημαίνω, sêmaínô (« signer, marquer »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σημαντός		σημαντή		σημαντόν
vocatif		σημαντέ		σημαντή		σημαντόν
accusatif		σημαντόν		σημαντήν		σημαντόν
génitif		σημαντοῦ		σημαντῆς		σημαντοῦ
datif		σημαντῷ		σημαντῇ		σημαντῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σημαντώ		σημαντά		σημαντώ
vocatif		σημαντώ		σημαντά		σημαντώ
accusatif		σημαντώ		σημαντά		σημαντώ
génitif		σημαντοῖν		σημανταῖν		σημαντοῖν
datif		σημαντοῖν		σημανταῖν		σημαντοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		σημαντοί		σημανταί		σημαντά
vocatif		σημαντοί		σημανταί		σημαντά
accusatif		σημαντούς		σημαντάς		σημαντά
génitif		σημαντῶν		σημαντῶν		σημαντῶν
datif		σημαντοῖς		σημανταῖς		σημαντοῖς

σημαντός, sêmantós *\Prononciation ?\

1. Marqué, accentué.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• σημαντικός

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901